Η εικόνα της εξωτερικής πολιτικής, είναι εντελώς απατηλή και παράλογη όπως και της οικονομίας.

 



 

«Δεν είμαστε κράτος-πόλη, είμαστε το κράτος της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Όσοι επιχειρούν να μας στριμώξουν στη γωνία, χάνουν έναν σημαντικό φίλο. Θα είμαστε μία από τις πρώτες πέντε χώρες του ΝΑΤΟ. Πρέπει να γνωρίζουν ότι πλέον υπάρχει μια νέα Τουρκία τώρα. Αναλαμβάνει πρωτοβουλία στην περιοχή της και είναι συμβαλλόμενο μέρος σε παγκόσμια ζητήματα. Μια Τουρκία που απαιτεί ισότιμες σχέσεις με τους συμμάχους της και οι σύμμαχοί μας θα το συνηθίσουν αυτό».

 

Αν και ο Ερντογάν διατυπώνει αυτόν τον ισχυρισμό, παραδέχεται ότι δεν τον παίρνουν στα σοβαρά στην Ουάσινγκτον:

 

 «Στην πραγματικότητα, περισσότεροι από 10, ίσως 20, Αμερικανοί συγγραφείς, στοχαστές και αναλυτές επικρίνουν απολύτως την Αμερική και τους Αμερικανούς σ’ αυτό το θέμα. Λένε πόσο δίκιο έχει η Τουρκία. Αλλά, δυστυχώς, η Αμερική τους αγνοεί παρόλο που τους το λένε αυτό. Όποιος και να έγραψε επανειλημμένως για το θέμα, η Αμερική το αγνοεί και συνεχίζει το δρόμο της λέγοντας ότι θα γίνει αυτό που είπαμε. Ίσως να μην το θέλουν, αλλά εμείς αυτό το ζήτημα θα το φέρουμε στην ημερήσια διάταξη στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, αλλά εμείς θα πούμε πάλι τα ίδια πράγματα.» (σ.τ.μ. Εννοεί τη στήριξη που συνεχίζουν να προσφέρουν οι ΗΠΑ στις Δημοκρατικές Δυνάμεις στη Συρίας, δηλαδή στους Κούρδους)

 

Ο Ερντογάν, ο οποίος προσπαθεί να φανεί καλός στη διοίκηση Μπάιντεν στέλνοντας πίσω τους Ρώσους εμπειρογνώμονες που ήρθαν στην Τουρκία για τους S-400, προσπαθεί επίσης να μπλοφάρει ενώ κρατά αδύναμο φύλλο στο χέρι του.

 

Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν ότι πλέον η Τουρκία είναι αυτή που έχει περισσότερο ανάγκη το ΝΑΤΟ και όχι το αντίθετο.

 

Κι αυτό γιατί όλοι γωνρίζουν, εκτός από τον Ερντογάν, ότι αν η Τουρκία φύγει από το ΝΑΤΟ, θα γίνει παιχνιδάκι στα χέρια της Ρωσίας. Πιστεύει ότι θα καθίσει σε ένα τραπέζι όπου μπορεί να κερδίσει υψώνοντας τα χέρια και τη φωνή του.

 

Τα μηνύματα από την Ουάσινγκτον είναι ότι ο Μπάιντεν θα δώσει στον Ερντογάν μια ευκαιρία και ότι θα θέσει κάποιες απαιτήσεις σε αυτό το δρόμο. Θα δούμε αν η δύναμη του Ερντογάν φθάνει να ικανοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις, με δεδομένο ότι θα αντιδράσουν οι (ακροδεξιοί εθνικιστές και φιλορώσοι ευρασιατιστές) εταίροι του στην εξουσία, το MHP και το Vatan Partisi. Διότι, παρά την έντονη ρητορική του, είναι γνωστό ότι πλέον δεν μπορεί να λαμβάνει μόνος του αποφάσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Πρέπει ακόμη να αντιμετωπίσει και τον υπουργό Εσωτερικών Süleyman Soylu.

 

Αλλά είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι θα κάνει εάν του φέρουν οι ΗΠΑ την υπόθεση της δίκης της Halk Bank στο τραπέζι, που αφορά προσωπικά τον ίδιον.

 

Δημοσιεύεται στην εφημερίδα κυριακάτικη δημοκρατία και το pontosnews

ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.

 

 Πηγή: infognomonpolitics.gr

Δημοσίευση σχολίου

Copyright © 2025 ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ. Designed by John Tsipas