Απόσπασμα
Του Χαλίλ Γκιμπράν με τίτλο: «Ο
κήπος του προφήτη».
…Και μια γυναίκα που κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε, Μίλησέ μας
για τα Παιδιά.
Κι εκείνος είπε:
Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.
Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, αλλά όχι από σας,
Και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως τις ιδέες σας,
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους,
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που εσείς δεν μπορείτε
να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε, αλλά μη γυρεύετε να κάνετε
αυτά να σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δε σταματά στο χθες.
Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν
μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του απείρου, και σας
λυγίζει με τη δύναμή του ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακριά.
Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη ας είναι για σας χαρά˙
Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετούν, έτσι αγαπά και τα τόξα που
είναι σταθερά.
Η αρχική μου
σελίδα στο ανανεωμένο, γρήγορο , Λογοτεχνικό
περιβόλι!
Δημοσίευση σχολίου