Μια μέρα, κάποιος πρόσβαλε άσχημα δημοσίως τον Σωκράτη
φωνάζοντας στην αγορά:
– Είσαι παλιάνθρωπος, αγύρτης, άσχετος και πότης!
Ο Σωκράτης δεν απάντησε, απλώς χαμογέλασε, κουνώντας το
κεφάλι.
Ένας πλούσιος αριστοκράτης γνωστός του Σωκράτη, βλέποντας
αυτή τη σκηνή ρώτησε τον Σωκράτη :
– Πώς μπορείς και ανέχεσαι τέτοιες προσβολές; Δεν αισθάνεσαι
άσχημα;
Ο Σωκράτης χαμογέλασε ξανά και του είπε: » Έλα μαζί μου».
Ο γνωστός του τον ακολούθησε σε μία παλαιά και σκονισμένη αποθήκη. Ο Σωκράτης άναψε ένα πυρσό, και άρχισε να ψάχνει τριγύρω, μέχρι που βρήκε μια άχρηστη, κουρελιασμένη και τρύπια χλαμύδα. Την έδωσε στον άντρα και του είπε: «Φόρεσέ τη, θα σου κάνει».
Ο άντρας κοίταξε τη κουρελιασμένη χλαμύδα, και του είπε
αγανακτισμένος:
-» Είσαι καλά Σωκράτη; Θα φορέσω εγώ αυτό το κουρέλι; Και
του πέταξε πίσω τη χλαμύδα».
Βλέπεις, του είπε ο Σωκράτης, φυσικά και δεν δέχθηκες να
φορέσεις την βρώμικη χλαμύδα. Κατά τον ίδιο τρόπο, και εμένα δεν με άγγιξαν τα
ανόητα και βρώμικα λόγια που είπε εκείνος ο άνθρωπος. Όταν κάποιος σου χαρίζει
κάτι που δεν θέλεις, και εσύ δεν το δεχθείς, σε ποιόν ανήκει το απορριφθέν
δώρο;
Το να ταράσσεται κάποιος και να θυμώνει από τις προσβολές
των άλλων, είναι σαν να δέχεται να φορέσει τα κουρέλια που του ρίχνουν.
Δημοσίευση σχολίου