Ανάλυση CT: Ακάρ. Ένας μικρός Ερντογάν… ετοιμάζεται για πόλεμο

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Τούρκου Υπουργού Άμυνας στη μεγάλη κρίση στα ελληνοτουρκικά – Πίσω από τον ακραίο εθνικισμό και λαϊκισμό των τελευταίων μηνών – Άρχισε να συμπεριφέρεται ως ο διάδοχος του Ερντογάν – Πως «εκθρόνισε» τον Τσαβούσογλου

Μπορεί ο Ερντογάν να αφήνει και καμία μέρα να περάσει χωρίς να κάνει εμπρηστικές δηλώσεις σε βάρος της Ελλάδας ή της Κύπρου, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Τούρκο Υπουργό Άμυνας. Τους τελευταίους μήνες τρία πράγματα γίνονται ανελλιπώς κάθε μέρα στην Τουρκία. Ξημερώνει, νυχτώνει και ο Χουλουσί Ακάρ προβαίνει σε προκλητικές δηλώσεις φροντίζοντας να διατηρεί τον υδράργυρο της έντασης ψηλά.

Στην παρούσα κρίση ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας διεκδίκησε και έλαβε ρόλο πρωταγωνιστή. Τον ακούμε να παραδίδει μαθήματα διεθνούς δικαίου, να εκτοξεύει πολεμικές απειλές, να χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα. Τον βλέπουμε να μην μένει στα λόγια και να προβαίνει σε προκλητικές πράξεις, όπως η προχθεσινή του πτήση με F16 πάνω από το Βόρειο Αιγαίο.

Με τις «κορώνες» και τα υπόλοιπα τερτίπια ο Ακάρ στοχεύει ξεκάθαρα στην εθνική συσπείρωση γύρω από την… καλή κυβέρνηση Ερντογάν, που πολεμάει τους… κακούς εχθρούς του τουρκικού έθνους. Τους Έλληνες… Κι αυτό είναι ένα παραμύθι που επανέφεραν το τελευταίο τετράμηνο για να υποσκιάσουν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα τους. Οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά.

Ως στρατιωτικός και πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, ο Χουλουσί Ακάρ ξέρει καλά να πορώνεται για να πορώνει. Από τον εθνικιστικό λόγο του και την επιθετική του ρητορική είναι ξεκάθαρο πως αυτή είναι η αποστολή που ανέλαβε. Όπως και από το λαϊκισμό του, που αγγίζει τα όρια του γραφικού.

Ο Τούρκος αξιωματούχος δείχνει να αισθάνεται ως ο διάδοχος του Προέδρου του, κάτι που αναδεικνύει με την εξαιρετικά σκληρή στάση του κατά τους τελευταίους μήνες. Έτσι κι αλλιώς το προσπαθούσε από το 2018, χρονιά κατά την οποία είχε διοριστεί ως υπουργός της κυβέρνησης Ερντογάν.

Μέχρι τότε τον πρωταγωνιστικό αυτό ρόλο είχε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Πρωτοστατούσε στις επιθέσεις εναντίον των «εχθρών» της Τουρκίας και κυρίως της Κύπρου και της Ελλάδας, κάτι στο οποίο είχε συμβάλει τότε η κινητικότητα στο Κυπριακό.

Τα χρόνια που ακολούθησαν της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία ο Ερντογάν άρχισε να κάνει κάποιες σπασμωδικές κινήσεις στην εξωτερική πολιτική του. Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας είχε διαφωνήσει και σύμφωνα με τα δημοσίευματα τότε ουκ ολίγες φορές κινδύνευσε να μείνει εκτός κυβερνητικού σχήματος. Δεν άργησε να έρθει η ουσιαστική ρήξη με την περσινή απόφαση του Τούρκου Προέδρου για απέλαση δέκα πρέσβεων που είχαν ζητήσει την απελευθέρωση του Οσμάν Καβαλά. Τότε είχε γραφτεί ότι ο Τσαβούσογλου είχε απειλήσει με παραίτηση.

Το ραγισμένο γυαλί άνοιξε το δρόμο στον Ακάρ, που έλαβε άτυπα το «δαχτυλίδι». Αν και θα χρειαστεί να περιμένει για αρκετά χρόνια, αφού ο Ερντογάν δεν δείχνει διάθεση να εγκαταλείψει το σουλτανάτο.

ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.