Τι πρέπει να ξέρετε για τον φανταστικό «φίλο» του παιδιού σας
Ρομίνα Ξύδα
Η κορυφαία αναπτυξιακή ψυχολόγος Μάρτζορι Τέιλορ στο βιβλίο της για τα παιδιά και τους φανταστικούς φίλους τους, το οποίο συνέγραψε μετά από χρόνια συνεντεύξεων με παιδιά και γονείς, προτρέπει τους τελευταίους να μην υποτιμούν ούτε να αποθαρρύνουν την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο παιδί τους και τον φανταστικό του φίλο
Δεν έχουν όλα τα παιδιά κάποιον φανταστικό φίλο αλλά, για όσα έχουν, οι επιστήμονες λένε πως ο φανταστικός φίλος εκτός από «παρέα» στο παιχνίδι αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο ανάπτυξης.
Οι φανταστικοί φίλοι εμφανίζονται συνήθως στα προσχολικά χρόνια, και βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την ικανότητα να καταλαβαίνουν πως άλλοι άνθρωποι έχουν άλλες συνήθειες, χαρακτήρα και προοπτικές και να ασκούν μια αυξανόμενη ικανότητα να εξετάζουν και να ανταποκρίνονται σε απρόβλεπτα γεγονότα («Τι γίνεται αν…;»). Βοηθούν επίσης τα παιδιά να εξασκήσουν σημαντικές κοινωνικές και λεκτικές δεξιότητες. Το να έχει το παιδάκι σας φανταστικούς φίλους δεν διαφέρει από το παιδί που προσποιείται ότι είναι δάσκαλος ή γιατρός. Είναι απλώς μια άλλη μορφή προσποιητικού παιχνιδιού, η οποία αποτελεί ένα κρίσιμο αναπτυξιακό ορόσημο.
Για τα πιο πολλά παιδιά ο φανταστικός τους φίλος έχει σύντομη «ζωή» και γρήγορα ξεχνιέται. Άλλα παιδιά διατηρούν τους φανταστικούς τους φίλους μέχρι περίπου την ηλικία των 8 ετών (κάποιες φορές και περισσότερο). Η Τέιλορ προτείνει : «Αντί να ενοχλείσθε από αυτή τη συμπεριφορά και να τρομάζετε, προσπαθήστε να την αγκαλιάσετε. Τα παιδιά με φανταστικούς φίλους δεν είναι πιο έξυπνα από τα άλλα- αυτό είναι ένας μύθος- όμως είναι ιδιαίτερα δημιουργικά και εάν αυτή η δημιουργικότητα καλλιεργηθεί με τον σωστό τρόπο μπορεί να δημιουργήσει έναν ενήλικα με εξαιρετική προσωπικότητα».
Μπορεί να παρατηρήσετε ότι ο φανταστικός φίλος του παιδιού σας συμπεριφέρεται ως… χούλιγκαν και καθοδηγεί το παιδί σας να έχει κακή συμπεριφορά ή κατά λάθος να σπάει πράγματα. Τα παιδιά με φανταστικούς φίλους τους χρησιμοποιούν για να ασφαλίσουν τα όρια του κόσμου τους, να καθορίσουν τί είναι σωστό και τι λάθος με τρόπο που να αποκαλύπτει τις συνέπειες των πράξεων τους αλλά την ίδια ώρα να τα προστατεύει από αυτές. Δεν λέρωσε το παιδί σας κατά λάθος το χαλί – το έκανε ο φίλος του. (Τι θα συμβεί στον φίλο του;) Δεν πιστεύουν ότι η μαμά είναι στρίγγλα- ο φίλος τους το πιστεύει. Τι κάνετε τώρα; Εάν ο φανταστικός φίλος του παιδιού σας σπάσει ένα πιάτο, δεν έχει νόημα να αναγκάσετε το παιδί σας να παραδεχτεί τη δική του ενοχή, θα σας πει ψέματα. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιήστε τις ευκαιρίες για να ενισχύσετε τα μαθήματα και τις οικογενειακές αξίες που προσπαθείτε να ενσταλάξετε στο παιδί σας. Ζητήστε από το παιδί σας να θυμίσει στον φανταστικό φίλο να κρατάει το πιάτο με τα δύο χέρια και, στη συνέχεια, προτείνετε στο παιδί σας να τον βοηθήσει να καθαρίσει το χάος. Εάν ο φανταστικός φίλος σας αποκαλεί «στρίγγλα» ζητήστε από το παιδί σας να του πει ότι η γλώσσα αυτή δεν είναι αποδεκτή στο σπίτι σας.
Για το παιδί, η «φιλία» αυτή μπορεί να είναι ένας μηχανισμός αντιμετώπισης καταστάσεων ή ένας τρόπος επεξεργασίας μαθημάτων και συμβουλών, για τους γονείς είναι ένα παράθυρο στη συναισθηματική κατάσταση και την ανάπτυξη των παιδιών.
Πηγή:ygeiamou.gr
Δημοσίευση σχολίου