ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ το
σκοτεινό - ανθελληνικό ρόλο της Γερμανίας - Ήταν, είναι και θα είναι
τουρκόφιλη...
«Όλοι εναντίον ενός:
Γιατί η Τουρκία υποχώρησε στη διαμάχη για τo φυσικό αέριο με την Ελλάδα» είναι
ο τίτλος ανάλυσης στο Fοcus, την οποία υπογράφει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους,
διευθυντής του παραρτήματος του Ιδρύματος Φρίντριχ Νάουμαν των Φιλελευθέρων
στην Κωνσταντινούπολη…
«Είναι μια νίκη της
διπλωματίας: Οι διαξιφισμοί στο νοτιοανατολικό άκρο των αντιμαχόμενων νατοϊκών
εταίρων προκάλεσαν υψηλή ένταση επί μήνες. Τώρα Τουρκία και Ελλάδα θέλουν να
δώσουν μια ευκαιρία στην πολιτική. Οι διαπραγματευτές και από τις δύο πλευρές
θέλουν να συναντηθούν στην Κωνσταντινούπολη για διερευνητικές επαφές. Είναι ένα
σημαντικό πρώτο βήμα προς τη χαλάρωση. Αλλά όχι κάτι παραπάνω. Έχουν ξαναγίνει
επανειλημμένως διμερείς διαβουλεύσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Ειδικοί λένε
ότι θα είναι ο 61ος γύρος συνομιλιών (…)».
Στη συνέχεια ο Ρ.
Μαϊνάρντους παρατηρεί γράφοντας στο Focus: «Το ότι Ελλάδα και Τουρκία
προσέρχονται ξανά σε διάλογο, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην καγκελάριο Μέρκελ.
Η Άγκελα Μέρκελ ανέδειξε τη διαμεσολάβηση μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν σε
υπόθεση ηγετών (…) Η χρονική συγκυρία της επιτυχίας δεν είναι τυχαία. Συνδέεται
με την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Το θέμα της Τουρκίας θα βρίσκεται στο
επίκεντρο της ημερήσιας διάταξης». Η ευρωπαϊκή διπλωματία, αναφέρει η ανάλυση,
υπό τον επικεφαλής της Ζοζέπ Μπορέλ υπογράμμισε για ακόμη μια φορά «την πλήρη
αλληλεγγύη σε Ελλάδα και Κύπρο», ενώ στα τέλη Αυγούστου έθεσε «τελεσίγραφο» για
τις έρευνες για φυσικό αέριο και απείλησε την Άγκυρα με κυρώσεις.
Όπως σημειώνει η
ανάλυση στο Focus: «Όλα αυτά είχαν αποτέλεσμα. Η Άγκυρα ανακοίνωσε την απόσυρση
του Oruc Reis από τις θαλάσσιες περιοχές κοντά στα ελληνικά νησιά. Το
αποφασιστικό πρώτο βήμα προς την αποκλιμάκωση έγινε. Ταυτόχρονα, το
συμβιβαστικό λεξιλόγιο αντικατέστησε τη στρατιωτική ρητορική».
Αναντίρρητα, Θα
μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα εξαιρετικό άρθρο για την «νίκη» της
διπλωματίας, αλλά με… διαφορετικούς πρωταγωνιστές!
Εκτεταμένες αναφορές
πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση από το γερμανικό τύπο, οι οποίες εξυμνούν
τη στάση της Ελλάδος και στοχευμένα προβάλλουν την ανάγκη για διάλογο μεταξύ
Ελλάδος και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Aν σταθούμε λίγο στην
λέξη «ανάγκη» θα συνειδητοποιήσουμε πως αν η Ελλάδα λειτουργούσε ως ένα ισχυρό
κράτος που πορεύεται με κύριο γνώμονα το εθνικό συμφέρον και προασπίζοντας τα
κυριαρχικά της δικαιώματα, δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη να “συρθεί” στο
τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ίσα ίσα έχει τα πάντα με το μέρος της, σύμφωνα με
το Διεθνές Δίκαιο.
Από την άλλη υπάρχει το
τρίπτυχο Ευρωπαϊκή Ένωση, Γερμανία και Τουρκία οι οποίες “κόβουν και ράβουν” σε
επίπεδο διπλωματίας. Η Τουρκία έχει επιδοθεί σε μία άνευ προηγουμένου ρητορική
προκλητικότητας και πολέμου με ενέργειες οι οποίες θα έπρεπε ήδη εδώ και
αρκετούς μήνες να μεταφραστούν σε κυρώσεις (κατά βάση οικονομικές) προκειμένου
να κατευναστεί το “αχαλίνωτο” πάθος του προέδρου Ερντογάν για μετουσίωση του
ονείρου της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας,
οι οποίες μάλιστα μεταφράστηκαν με την επαίσχυντη μετατροπή της εκκλησίας της
Αγίας Σοφίας σε τζαμί, με την εισβολή του ORUC REIS στα ελληνικά ύδατα, αλλά
και με προκλητικά βίντεο που καθιστούν την όμορη χώρα της Τουρκίας ως κυρίαρχη
δύναμη στη Μεσόγειο.
Μέσα σε ένα τέτοιο
κλίμα η Ελλάδα καλείται για ακόμα μία φορά να διαδραματίσει το ρόλο της
“μαριονέτας” τα ηνία της οποίας κατευθύνει η καγκελάριος Μέρκελ προκειμένου να
καταφέρει να δώσει στον απαιτητικό Ερντογάν όλα όσα διεκδικεί μέσο της
εργαλειοποίησης των παράνομων μεταναστευτικών ροών. Ηλίου φαεινότερον το
γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παρά την έντονη προκλητικότητα που παρουσιάζει η
Τουρκία “σφυρίζει” αδιάφορα χωρίς να επιβάλει κυρώσεις, του εναντίον μάλιστα,
συνεχίζει να χρηματοδοτεί στην ουσία τον προεκλογικό μαραθώνιο του προέδρου
Ερντογάν όποιος επιθυμεί να συνεχίσει να βρίσκεται στην εξουσία.
Αυτό το διακαή πόθο του
ψευτο-σουλτάνου προσπαθεί να ικανοποιήσει η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία δεν δεν
επιθυμεί σε καμία περίπτωση να δυσαρεστήσει τον καλύτερο πελάτη της στα
εξοπλιστικά καθώς η Τουρκία αποτελεί μία μόνιμη εισροή χρημάτων για το
Βερολίνο,εισροή που σε περίπτωση που σταματήσει, η Γερμανία θα έχει ακόμα
μεγαλύτερο πρόβλημα ύφεσης στην οικονομία της.
Παρατηρούμε λοιπόν μία
επί μονίμου βάσεως αναιμική στάση της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας και
κατ΄επέκταση του Υπουργείου Εξωτερικών απέναντι στην ακραία προκλητικότητα της
Τουρκίας (πρόσφατα μάλιστα και με την περίπτωση του drone στην μεγίστη το οποίο
αναπαρήγαγε τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας, εμβατήρια πολέμου και βεβήλωσε την
ελληνική σημαία) η οποία ως βασικό στόχο έχει να μην δυσαρεστήσει το Βερολίνο.
Υπό το πρίσμα λοιπόν
της εξαιρετικής διπλωματίας που διενεργείται ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την
Τουρκία και το Βερολίνο η Ελλάδα καρπώνεται “περγαμηνές διπλωματίας” η οποία
ωστόσο λειτουργεί μόνο μειοδοτικά απέναντι στα εθνικά μας συμφέροντα και στα
κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Πρόσω ολοταχώς λοιπόν
για “πυρετό” διπλωματικών επαφών, από τις οποίες η Ελλάδα δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ να
κερδίσει.
Πηγή: voicenews.gr
Δημοσίευση σχολίου