«Επιπλέει» στην επιφάνεια της θάλασσας: Στο
γαλανόλευκο σπίτι του Άγγελου Σικελιανού στη Σαλαμίνα
O σπουδαίος Έλληνας
ποιητής είχε περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του εκεί, μαζί με τη σύζυγό
του Άννα, κάνοντας βαρκάδα τις νύχτες.
Μάγκυ Παπαχρήστου
«Στο έρμο χωράφι εκεί
στη Σαλαμίνα,
Π’ανάμεσα απ’αγκάθια
και χαλίκια
Μια κοίτη καθαρήν είχα
διαλέξει,
Τα δειλινά για να
πλαγιάζω…»
Οι παραπάνω εναρκτήριοι
στίχοι του αυτού του ποιήματος δεν θα μπορούσαν να ανήκουν σε κάποιον άλλον
πέραν του Άγγελου Σικελιανού. Η Σαλαμίνα
έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το μεγάλο, Έλληνα ποιητή, αλλά συγχρόνως και
ένας αγαπημένος τόπος, στον οποίο πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του.
Οποιοσδήποτε έχει περάσει μπροστά από την Ιερά Μονή της Παναγίας της
Φανερωμένης, είναι βέβαιο ότι έχει παρατηρήσει αυτό το λευκό σπιτάκι απέναντι
από το μοναστήρι. Ένα σπίτι, το οποίο λες και είναι έτοιμο να «γλείψει» τη
θάλασσα. Ένα μέρος, το οποίο αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα σπίτι, αφού πολλοί
από εμάς το έχουμε επισκεφτεί όχι μόνο για να θαυμάσουμε την ομορφιά του, αλλά
και για να περάσουμε στιγμές χαλάρωσης και περισυλλογής.
Κοιτώντας έξω από το
παράθυρο του οικήματος, ο μεγάλος λυρικός ποιητής, εμπνεύστηκε τα
αριστουργήματά του «Μελέτη θανάτου», «Στο έρμο χωράφι», «Πρωτιά», «Τη γραμμή
από το μέτωπο», «Αντιστασιακά», αλλά και τις τραγωδίες «Ο Χριστός στη Ρώμη» και
«Ο θάνατος του Διγενή».
Το σπίτι το παραχώρησε
στον ποιητή ο μοναχός Αμβρόσιος και ο Σικελιανός δεν άργησε να συναναστραφεί με
τους κατοίκους του νησιού και να συνάψει φιλίες, οι οποίες κατέληξαν σε
κουμπαριές, με πιο χαρακτηριστικές αυτές με τον ταξιτζή Γιάννη Κριέλα, με την
οικογένεια Σαλτάρη, αλλά και με την οικογένεια του Κώστα Σοφρά (Κολέα).
Eπρόκειτο, λοιπόν, για ένα άνθρωπο ιδιαίτερα αγαπητό και εξωστρεφή.
Ένα βίντεο από τους
εσωτερικούς χώρους του σπιτιού και τη ξεχωριστή σχέση του ποιητή με το νησί της
Σαλαμίνας.
Το έτος 1938 αποτελεί
μια χρονιά σταθμό στη ζωή του Άγγελου Σικελιανού, αφού γνωρίζεται με την Άννα,
η οποία τον συντρόφευσε για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι μέρες στο νησί του
Αίαντα του Τελαμώνιου κυλούσαν ήρεμα και γαλήνια, εμπλουτισμένες από ρομαντικές
βαρκάδες με το βαρκάκι του κουμπάρου του, Κώστα Σοφρά.
Παράλληλα, περνούσε τις
ώρες του στις δυο ταβέρνες που υπήρχαν κοντά στο μοναστήρι, αυτές του Παναγιώτη
Σκαλίθρα και του Σωτήρη Παπασωτηρίου (Πούφη). Εκεί πολύ συχνά καθόταν για να
εργαστεί και να γράψει. Τα παιδιά του Παπασωτηρίου, όμως του τραβούσαν τα
χαρτιά, αλλά ο ποιητής όντας μεγαλόψυχος τους προσέφερε καραμέλες.
Για διάφορα διαστήματα
της ζωής του απομακρυνόταν από το νησί, αλλά πάντα έδειχνε τη νοσταλγία του για
τη Σαλαμίνα, η οποία ήταν διάχυτη μέσα από την αλληλογραφία του με τους
ντόπιους κατοίκους.
Ένα σημαντικό, φυσικά,
γεγονός το οποίο επηρέασε τη ζωή του ζευγαριού ήταν ο πόλεμος του 1940. Ένα
συμβάν, το οποίο είχε τα γνωστά επακόλουθα των καταστροφών, της πείνας και της
γενικότερης εξαθλίωσης. Ειδικότερα, ο μέγας βομβαρδισμός του Πειραιά δεν
μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο το νησί μας. Όσον αφορά το ζευγάρι η ζημιά ήταν
μεγάλη, καθώς εκείνοι είχαν μεν βρει καταφύγιο στην Αθήνα, αλλά το οίκημά τους
στη Σαλαμίνα είχε λεηλατηθεί από τους Γερμανούς, ενώ κάποιοι αξιωματικοί το
χρησιμοποίησαν για προσωπική χρήση.
Το 1944 η υγεία του
Άγγελου Σικελιανού παρουσιάζει πολύ σοβαρή επιδείνωση και ύστερα από μί σοβαρή
κρίση παραλύει εντελώς. Το καλοκαίρι του 1949 ο Σικελιανός το περνά στη
Σαλαμίνα και αποτελεί το τελευταίο καλοκαίρι του στο νησί, το οποίο τον έκλεισε
στην αγκαλιά του και τον αγάπησε.
Έφυγε από τη ζωή στις
19 Ιουνίου του 1951, αφήνοντας την
τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Παμμακάριστος».
Η εξωτερική άποψη του
σπιτιού που μοιάζει να επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας.
Με πληροφορίες από το
ologramma.art
Η αρχική μου
σελίδα στο ανανεωμένο, γρήγορο
,Λογοτεχνικό περιβόλι!
Πηγή: womantoc.gr
Δημοσίευση σχολίου