"...λαβών προσόψιον διεζώσθη. Έπειτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα και ήρχισε να νίππη τους πόδας των μαθητών" (Ιωάν. Ιγ' 4-5)

 

"...λαβών προσόψιον διεζώσθη. Έπειτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα και ήρχισε να νίππη τους πόδας των

μαθητών"

(Ιωάν. Ιγ' 4-5)

Γράφει ο :Michail Mitrakis

Η σκηνή είναι εκπληκτική! Οι μαθητές Τον αποκαλούσαν Κύριο και Διδάσκαλο. Αυτός, από την πλευρά Του, ήξερε πως είχε έρθει η ώρα να μεταβεί από του κόσμου τούτου στον Πατέρα (ιγ ́ 1), και ότι ο προδότης μαθητής είχε καταστρώσει το σχέδιό του. Αλλά το σπουδαιότερο, ήξερε πως ο Πατέρας είχε δώσει τα πάντα στα χέρια του και ότι από τον Θεόν εξήλθε και προς τον Θεόν πηγαίνει (γ' 2, 3). Παρ' όλα αυτά, σηκώνεται, βγάζει τον χιτώνα Του και αναλαμβάνει να εκτελέσει το έργο του δούλου. Ήταν συνήθεια, πριν από το δείπνο, ο δούλος να πλένει τα πόδια των συνδαιτημόνων από τη σκόνη του δρόμου. Και ο Κύριος κάνει το ίδιο, ακόμα και για τον προδότη μαθητή. Η μόνη εξήγηση αυτής της πράξης είναι το σχόλιο του Ιωάννη: «αγαπήσας τους ιδικούς του τους εν τω κόσμω, μέχρι τέλους ηγάπησεν αυτούς» (ιγ' 1). Πραγματικά, η καρδιά έχει τη δική της λογική που η λογική δεν γνωρίζει. Έτσι, ο νιπτήρας έμεινε σύμβολο ταπείνωσης και αγάπης μέχρι τέλους. Θεϊκών αρετών που ακτινοβολούνται από το πρόσωπο του Ιησού. Πόσο άραγε εμείς Του μοιάζουμε;

Καλημέρα ευλογημένη μέρα νά περάσουμε καί καλό Σ/Κ

Διαβάστε περισσότερα θέματα με:ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ,ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.