Μανώλης Κοττάκης Οκτ 24, 2024
ΕΧΟΥΜΕ πάθει «ζημιά» ἐμεῖς ἐδῶ στήν Ἑλλάδα:
• Ἀξιολογοῦμε τούς ξένους ἡγέτες μέ βάση ὅσα λένε καί ὄχι μέ βάση ὅσα πράττουν.
• Ἀξιολογοῦμε τούς ξένους ἡγέτες μέ βάση τίς θέσεις πού λαμβάνουν στά ἐσωτερικά θέματα πού ἀπασχολοῦν τίς χῶρες τους καί τίς κοινωνίες τους καί ὄχι μέ βάση τό ἐθνικό μας συμφέρον.
• Ἀξιολογοῦμε τούς ξένους ἡγέτες, λές καί διεκδικοῦν τήν ἐξουσία στήν Ἑλλάδα μας καί ὄχι στίς πατρίδες τους.
Αὐτό πού παρατηρῶ καιρό σέ τμῆμα τῆς μεταλλαγμένης βάσεως τῆς ΝΔ –εἰδικά τῆς ἀστικῆς ἀλλά καί τῆς ἀμήχανης βάσεως τῆς Κεντροαριστερᾶς, εἶναι ὅτι ἀξιολογοῦν τόν Τράμπ καί τήν Κάμαλα σάν Δυτικοί Liberals καί ὄχι ὡς Ἕλληνες πατριῶτες. Δέν τούς ἀρέσει πού ὁ Τράμπ εἶναι βωμολόχος, μισογύνης, σεξιστής, συνομιλητής τοῦ Πούτιν, κατά τῶν ἀμβλώσεων καί ὑπέρ τῆς ὁπλοκατοχῆς.
Δέν τούς ἀρέσει ἐπίσης τό λεξιλόγιό του. Ξιπάζονται ἄν κάποιος εἶναι «βλάκας» καί τόν ἀποκαλεῖ «βλᾶκα» καί καταγγέλλουν τίς λέξεις. Φοβοῦνται τίς λέξεις. Εἰ δυνατόν καί νά καταργήσουν τίς λέξεις. Ἡ νέα πολιτική ὀρθότητα διατάζει τήν διαγραφή κάθε ἐπικίνδυνης λέξης γιά τούς «Δημοκρατικούς» ὅπου γῆς: «Βλάκας» στίς ΗΠΑ, «μειοδότης» στήν Ἑλλάδα κ.λπ. Ἡ στρατηγική εἶναι φασόν.
Δέν μᾶς ἐξηγοῦν βεβαίως ὅλοι αὐτοί οἱ «κοσμικοί» πῶς εἶναι δυνατόν ἡ Κάμαλά τους νά ἀκούει τό happy birthday ἀπό ἐκκλησιαστική χορωδία (ὅποιος τό ἔκανε αὐτό στήν Ἑλλάδα θά ἐθεωρεῖτο «θρησκόληπτος»), ἀλλά αὐτό τό προσπερνᾶμε καί μένουμε στό προφανές ἐρώτημα: Μέ βάση ὅσα πράττουν καί ὄχι ὅσα λένε ὁ Τράμπ καί ἡ Κάμαλα, ποιός συμφέρει τό Ἔθνος μας; Ποιός συμφέρει τόν κόσμο;
Ἡ τετραετής παγκόσμια εἰρήνη τῆς πρώτης θητείας τοῦ Τράμπ εὐνόησε τήν παγκόσμια οἰκονομία καί τήν παγκόσμια ἀνάπτυξη; Ναί ἤ ὄχι; Καί νά ἤθελε νά τήν ὑποτιμήσει κανείς, ὑπάρχει μέτρο συγκρίσεως! Ὁ τριετής πόλεμος τῆς Οὐκρανίας. Τόν ὁποῖο ἡ Δύση κατήγγειλε ὡς ἀναθεωρητικό λόγῳ τῆς ρωσσικῆς εἰσβολῆς ἐνῷ τήν ἀντίστοιχη ἐπιχείρηση παραβιάσεως τῶν συνόρων τοῦ Λιβάνου ἀπό τό Ἰσραήλ τήν χαρακτήρισε «εἰρηνευτική», ὄχι εἰσβολή. Τίς συνέπειες τοῦ ὁποίου πολέμου αἰσθάνονται σήμερα βαθιά στό πετσί τους οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης. Μόνον ἀκρίβεια καί ἀποβιομηχάνιση ἔφερε στήν ἤπειρό μας ὁ πόλεμος αὐτός ἀπό τόν ὁποῖο θησαύρισαν ἡ ἀμερικανική πολεμική βιομηχανία καί ἡ ρωσσική ἐνεργειακή ἁλυσίδα.
Ὁ πόλεμος αὐτός ἔχει ὑπογραφή: Μπάιντεν (γιά τήν ἐκλογή τοῦ ὁποίου ἔδωσαν τά ρέστα τους ὅλα τά ἐγχώρια συστήματά μας στήν προηγούμενη τετραετία) καί Κάμαλα, τώρα. Μέ ποιά κριτήρια θά τοποθετηθοῦμε λοιπόν μέ ὁρίζοντα τό αὔριο; Μέ βάση τά χοντροκομμένα ἀντρικά ἀστεῖα τοῦ Τράμπ γιά τά «μόρια» προικισμένων ἀθλητῶν, λές καί θά τόν κάνουμε αὔριο παρέα καί θά πιοῦμε μπύρες μαζί του, ἤ μέ βάση τί πραγματικά συμφέρει τήν Εὐρώπη καί τήν οἰκονομία μας; Τό ἴδιο ἰσχύει γιά τά ἑλληνοτουρκικά. Ποιό εἶναι τό κριτήριο διαμορφώσεως τῆς συμπάθειας καί τῶν ἐπιθυμιῶν μας; Τό ἄν εἶναι ξεπερασμένη «ἀμερικανιά» νά τηγανίζει πατάτες σέ «ΜακΝτόναλντς» ὁ Τράμπ ἤ τό πῶς θά συμπεριφερθεῖ ἀπέναντι ἡμῶν καί τῆς Τουρκίας ἄν ἐκλεγεῖ;
Πρίν κανείς σπεύσει νά προεξοφλήσει ὅτι εἶναι φιλότουρκος, ἄς ἀπαντήσει προηγουμένως στό ἑξῆς: Ποιόν θά ἐπιλέξει ὁ Τράμπ ἄν τό Ἰσραήλ ἐπιτεθεῖ στήν Τουρκία, στήν κατεχόμενη ἀπό τήν Ἄγκυρα βόρεια Συρία καί ἐνδότερα; Τόν Ἐρντογάν ἤ τόν Νετανυάχου; Δεῖτε μέ ποιούς ἐπικοινωνεῖ τώρα. Δέν συνάντησε τόν πρῶτο στήν Νέα Ὑόρκη, ἔχει ἀνοικτή γραμμή μέ τόν δεύτερο ἐνῷ καί ὁ γαμπρός του εἶναι γνωστῆς καταγωγῆς. Καί βεβαίως θέλει νά τά βρεῖ μέ τόν Πούτιν, γιατί βασικό ἀντίπαλο τῆς χώρας του θεωρεῖ τήν Κίνα καί πολύ δευτερευόντως τήν Ρωσσία. Σέ ἀντίθεση μέ τόν ξεπερασμένο «ἀντικομμουνισμό» τῶν Δημοκρατικῶν πού θρέφονται πολιτικά ἀπό τήν ἀνάμνηση τῆς ἀρκούδας.
Ἐπιμένω, λοιπόν, σήμερα νά «ὑπογραμμίζω» πόσο στρεβλά βλέπει τόν κόσμο ἡ πεφωτισμένη ἐλίτ μας, ὄχι γιατί ὑπάρχουν ψευδαισθήσεις ὅτι μποροῦμε νά ἐπηρεάσουμε τό ἀποτέλεσμα τῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν τῶν ΗΠΑ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες. Μακράν ἡμῶν. Ὄχι ἐπίσης, γιατί αὐτή ἡ ἐλίτ βλέπει τόν κόσμο φανατικά μέ ὀπαδικά σχήματα τοῦ τύπου «Ὀλυμπιακός-Παναθηναϊκός»: Ὅ,τι λένε οἱ «Δημοκρατικοί» εἶναι ἀξιωματικά σωστό (καί ἄς σωριάζεται ὁ Πρόεδρός τους κάθε πέντε βήματα πού κάνει ὁ δύστυχος) καί ὅ,τι λένε οἱ Ρεπουμπλικανοί εἶναι ἀξιωματικά λάθος (ἐπειδή ἡγεῖται αὐτῶν ὁ παράξενος Ντόναλντ μέ τά καφετί μαλλιά.)
Ἐπιμένω, γιατί πρέπει νά προσχωρήσουμε σέ μιά σχολή σκέψεως πού τά περνᾶ ὅλα μέσα ἀπό τό ἐθνικό συμφέρον. Μιά σχολή πού διαθέτει ἑνιαῖο κώδικα ἀξιῶν. Δέν μπορεῖ νά καταγγέλλεις σήμερα τόν Πούτιν γιά εἰσβολή στήν Οὐκρανία, ἀλλά αὔριο νά πανηγυρίζεις πού ὁ Νετανυάχου εἰσέβαλε στόν Λίβανο καί στήν Τουρκία τοῦ «αὐταρχικοῦ» Ἐρντογάν. Ἄν «εὐλογεῖς» τό δεύτερο, πρέπει νά εὐλογήσεις καί τό πρῶτο.
Ἐπιμένω, γιατί τό ἐθνικό μας συμφέρον εἶναι νά τελειώσει ὁ πόλεμος στήν Οὐκρανία γιά νά συνεχίσει μετά ἀπό αὐτόν ἡ Τουρκία νά νοιώθει στήν πλάτη της τήν ἀνάσα τῆς Ρωσσίας, τήν μόνη πού φοβᾶται καί ὑπολογίζει.
Ἡ σωστή ἀπάντηση λοιπόν μέ τά δεδομένα πού ἔχουμε σήμερα στήν διάθεσή μας εἶναι νά ἐπενδύσει ἡ Ἑλλάς στήν διαφαινόμενη νέα Γιάλτα Τράμπ – Νετανυάχου – Πούτιν. Στό καλό σενάριο θά ἀποφύγει τό ἐνδεχόμενο νά μᾶς πιέσει ἡ Δύση νά κάνουμε παραχωρήσεις στό Αἰγαῖο καί στήν Μεσόγειο, καθώς ἡ τυχόν ρήξη Ἰσραήλ – Τουρκίας θά εἶναι ρήξη Δύσης – Τουρκίας ὁριστικῶς, μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ γεωπολιτικοῦ ρόλου τῆς πατρίδας μας.
Στό κακό σενάριο, ἄν τυχόν οἱ Τοῦρκοι χάσουν ἔδαφος καί θελήσουν νά ξεσπάσουν πάνω μας στό Αἰγαῖο καί τήν Θράκη, θά ἔχουμε πραγματικούς συμμάχους γιά νά ἀποτρέψουν τήν ἐπίθεσή τους.
Καί στήν Οὐάσιγκτων καί στήν Μόσχα καί στό Τέλ Ἀβίβ. Ἄς ἐγκαταλείψουμε λοιπόν τήν ρηχή καί ἐπιπόλαια ἀνάγνωση τῶν ἐξελίξεων ἐκεῖθεν τοῦ Ἀτλαντικοῦ καί ἄς ἑστιάσουμε. Δέν «ψηφίζουμε» φάτσες ἤ λεξιλόγια ἀλλά πολιτικές καί στρατηγικές.
Καί σέ κάθε περίπτωση: Δέν εἴμαστε ἡ 51η Πολιτεία τῶν ΗΠΑ ἀλλά ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία.
Δημοσίευση σχολίου