Στο λάθος τρένο
Γράφει & επιμελείται ο Μενέλαος Κανάκης
Ο Νίκος στεκόταν στο σταθμό του τρένου, με τη στρατιωτική του τσάντα στο χέρι. Ο διοικητής του είχε πει να επιβιβαστεί στο τρένο με την ένδειξη «Αληθινό και αγνό». Αλλά εκείνη τη στιγμή, ο Νίκος είχε ξεχάσει αυτή την εντολή. Στην πραγματικότητα, ξέχασε προσωρινά τα πάντα όταν είδε ένα εκπληκτικά άνετο τρένο να σταματάει και να φωνάζει: «Όλοι στο τρένο». Χωρίς να σκεφτεί ή έστω να ρωτήσει πού πήγαινε το τρένο, ο Νίκος ανέβηκε στο τρένο.
Ο Νίκος βολεύτηκε στο βελούδινο κάθισμα. Ήταν κουρασμένος από πολλές και μεγάλες μάχες και αυτό το τρένο ήταν υπέροχο. Γέρνοντας προς τα πίσω, απόλαυσε την αίσθηση του μαλακού υλικού πάνω του, τους καθαρούς τοίχους και τα παράθυρα και τη νόστιμη μυρωδιά του φαγητού που ετοιμάζονταν να σερβίρουν οι σερβιτόροι. Με όλα τόσο ωραία, γιατί αισθανόταν τόσο ανήσυχος;
Δεν είχε πάει μακριά πριν αρχίσει να παρατηρεί ένα πρόβλημα. Κάτι δεν πήγαινε καλά με τους συνοδούς εξυπηρέτησης σε αυτό το τρένο. Του έδιναν ό,τι ήθελε, αλλά γιατί είχε την εντύπωση ότι περίμεναν να του επιτεθούν; Μια ματιά έξω από το παράθυρο έκανε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Μήπως έβλεπε εχθρικό έδαφος; Πού πήγαινε αυτό το τρένο, τέλος πάντων; Επιπλήττει τον εαυτό του που δεν το είχε μάθει. Κοίταξε τριγύρω για οποιοδήποτε ίχνος σήματος του Καθαρού και Αληθινού, αλλά δεν είδε κανένα. Με ένα βογγητό, συνειδητοποίησε ότι είχε ξεγελαστεί και μπήκε σε ένα εχθρικό τρένο.
Ο Νίκος έστρεψε την προσοχή του στο να βρει τρόπο να κατέβει από το τρένο. Πήγαινε πολύ γρήγορα για να πηδήξει, αυτό το ήξερε. Ρώτησε για την επόμενη στάση, αλλά ο υπάλληλος αγνόησε την ερώτησή του και αντ' αυτού του πρόσφερε άλλο ένα ποτό. Εκείνος το πήρε αμήχανα. Πού πήγαιναν;
Ο Νίκος δεν έμεινε για πολύ σε αγωνία. Το τρένο σύντομα σταμάτησε μπροστά σε ένα αμαξοστάσιο που έμοιαζε περισσότερο με φυλακή. Ο Νίκος προσπάθησε να το σκάσει αμέσως μόλις το τρένο σταμάτησε, αλλά ανακάλυψε ότι το νόστιμο φαγητό και τα ποτά που είχε καταναλώσει στο τρένο τον είχαν αφήσει αδύναμο. Βρέθηκε αβοήθητος να οδηγείται στο εσωτερικό του αμαξοστασίου και να ρίχνεται σε ένα υγρό, βρώμικο και συνολικά δυσάρεστο δωμάτιο που έμοιαζε με κελί φυλακής. Ήταν πράγματι παγιδευμένος.
Τότε ο Νίκος θυμήθηκε το κινητό στην τσέπη του και άμεσα τηλεφώνησε στον διοικητή του. «Μπήκα σε λάθος τρένο και κατέληξα παγιδευμένος. Δεν μπορώ να ξεφύγω. Σας παρακαλώ, βοηθήστε με - λυπάμαι πολύ που δεν άκουσα τις οδηγίες σας», ψιθύρισε, για να μην τον ακούσει κανείς.
«Πήγαινε προς την πόρτα. Θα σε βγάλω έξω», ήρθε η άμεση απάντηση.
«Τώρα αμέσως;»
«Τώρα αμέσως. Είμαι ακριβώς έξω από την πόρτα - ήμουν κοντά σου όλη την ώρα, περιμένοντας να συνειδητοποιήσεις τι έκανες και να ζητήσεις βοήθεια. Πλήρωσα τα λύτρα για να σε ελευθερώσω από τον εχθρό πριν από χρόνια, θυμάσαι;»
Ο Νίκος έσπευσε προς την πόρτα, θυμούμενος καλά το τεράστιο τίμημα που είχε πληρώσει ο διοικητής για να τον εξαγοράσει. Πιστός στο λόγο του, ο διοικητής άνοιξε γρήγορα την πόρτα και, στηρίζοντας τον Νίκο με το χέρι του, τον οδήγησε μέσα από ένα ειδικό πέρασμα έξω από την αποθήκη του εχθρού σε ένα τζιπ που τον περίμενε. Πόσο καλά ένιωθε ο Νίκος τον καθαρό αέρα!
Ο διοικητής οδήγησε τον Νίκο πίσω μέσα από τις εχθρικές γραμμές σε ένα φιλικό αμαξοστάσιο, αφήνοντάς τον εκεί για να επιβιβαστεί σε ένα τρένο "Αληθινό και αγνό". Καθώς ο Νίκος περίμενε, σκέφτηκε τι είχε συμβεί. Πόσο ανόητος ήταν που μπήκε σε ένα ευχάριστο τρένο χωρίς να σκεφτεί τον προορισμό του!
«Τι καρπούς είχατε τότε σε εκείνα τα πράγματα για τα οποία τώρα ντρέπεστε; Γιατί το τέλος αυτών των πραγμάτων είναι ο θάνατος». Ρωμαίους 6:21
«Μη πλανάσθε- ο Θεός δεν κοροϊδεύεται- διότι ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, εκείνο θα θερίσει κιόλας. Διότι όποιος σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα τη φθορά- όποιος όμως σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα την αιώνια ζωή. Και ας μην κουραζόμαστε στην καλή πράξη- διότι στην κατάλληλη στιγμή θα θερίσουμε, αν δεν λιποψυχήσουμε».
Γαλάτας 6:7-9
«Τέλος, αδελφοί, ό,τι είναι αληθινό, ό,τι είναι τίμιο, ό,τι είναι δίκαιο, ό,τι είναι αγνό, ό,τι είναι ωραίο, ό,τι είναι καλό, ό,τι είναι καλό, αν υπάρχει αρετή, και αν υπάρχει έπαινος, αυτά να σκέφτεστε».
Φιλιππησίους 4:8
Διαβάστε περισσότερα με :ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Δημοσίευση σχολίου