Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας , αποφάσισε κάποτε
να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη.
Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να
ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.
Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.
– Ευλογείτε , είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα
πολύ δρόμο για να έλθω εδώ . . .
– Κάθισε , τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο
τσάι .
– Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του
εξωτερικού . . . , άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.
– Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι , επέμεινε ο γέροντας.
– Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση . . . , συνέχισε να
περιαυτολογεί ο ξένος.
– Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ , είπε ο ερημίτης
συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.
– Μα εσείς την ξεχειλήσατε , πάτερ · το τσάι χύνεται απ`έξω
! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.
– Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε
τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις , ευλογημένε , έστω λίγα από αυτά που
κουβαλάς , πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού
ξέρω.
(ιστορία απ’το
γεροντικό)
Διαβάστε και άλλα θέματα με : ΚΑΛΗΜΕΡΑ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Πηγή: trelogiannis.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου