“Πόσες φορές στο έχω πει;;;;” Γιατί η φράση που λέμε συχνά στα παιδιά μας δεν διορθώνει τίποτα;;;;

“Πόσες φορές σου έχω πει να μαζεύεις τα παπούτσια σου;” λέμε στα παιδιά μας και είναι αλήθεια. Δεν μπορούμε καν να μετρήσουμε πόσες φορές έχουμε ζητήσει με το καλό, με το κακό και το ανάποδο να τακτοποιούν τα πράγματά τους. Είναι μια φράση που μας έλεγαν οι γονείς μας και πλέον βγαίνει αβίαστα κάθε φορά που εκνευριζόμαστε επειδή πρέπει να επαναλάβουμε τα ίδια και τα ίδια.

Γιατί τα παιδιά δεν μας ακούν και δεν μπορούν να ακολουθήσουν ένα κανόνα που έχουμε θέσει στο σπίτι όσες φορές κι αν το πούμε; “Μαμά, το ξέχασα” είναι μια απάντησή τους ή “θα το έκανα αργότερα”. Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά αν σκεφτείς εσύ πόσες φορές το έχεις κάνει ίσως το καταλάβεις καλύτερα…

Πόσες φορές δεν έχεις διαβάσει ότι δεν πρέπει να βλέπεις τηλεόραση ή να μπαίνεις στο διαδίκτυο πριν κοιμηθείς γιατί αυτό δεν σου προσφέρει ποιοτικό ύπνο; Όσες φορές κι αν το έχεις σκεφτεί, δεν το έχεις κάνει και εξακολουθείς να κάνεις άστατο ύπνο. Πόσες φορές δεν σου έχουν πει ότι πρέπει να κάνεις τσεκ-απ μια φορά τον χρόνο, αλλά πάντα το αναβάλλεις; Πόσες φορές έχεις πει ότι θα ξεκινήσεις δίαιτα;

Ο λόγος που μεγάλοι και μικροί δεν κάνουμε κάτι όσες φορές κι αν μας το έχουν πει είναι γιατί η επανάληψη δεν είναι αυτή που βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν κάνουμε κάτι, όχι γιατί το ξεχνάμε αλλά γιατί δεν ξέρουμε πώς να το κάνουμε. Δεν έχουμε τα “εργαλεία” που χρειάζονται για να δείξουμε, για παράδειγμα, αυτοέλεγχο και να ξεκινήσουμε δίαιτα ή να σταματήσουμε να σερφάρουμε στα social media πριν τον ύπνο.

Τα παιδιά τώρα μαθαίνουν. Χωρίς καθοδήγηση δεν θα μπορέσουν να μάθουν να έχουν αυτοέλεγχο, να ακολουθούν οδηγίες, να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Το “κάνε αυτό” δεν βοηθάει, χρειάζεται και το “πώς θα το κάνω”.

Εάν ένα παιδί παρατάει τα παπούτσια του στη μέση του δωματίου, όσες φορές κι αν του το πούμε, θα συνεχίσει να το κάνει, αν δεν του δείξουμε βήμα-βήμα πώς πρέπει να τακτοποιεί τα πράγματά του. Αν χτυπάει το αδελφάκι του, το “μην χτυπάς” δεν αρκεί. Πρέπει να μάθει να επικοινωνεί με το αδελφάκι του με άλλο τρόπο, να ζητάει, να είναι ευγενικό, να λέει όσα σκέφτεται.

Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά είναι να μάθουν μια νέα δεξιότητα: Να ελέγχουν τον θυμό τους, να διαχειρίζονται το συναίσθημά τους, τον χρόνο τους. Κι αυτό που πρέπει να κάνουμε οι γονείς είναι να αντικαταστήσουμε τη φράση “πόσες φορές σου έχω πει” με την αναζήτηση τρόπων για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.

Πηγή: themamagers.gr