Η θλίψη δεν επηρεάζει μόνο το μυαλό, αλλά και το σώμα!!!

 

Με την απώλεια, ο εγκέφαλος και το σώμα αντιδρούν σαν να έχουν χάσει μια βασική γραμμή άμυνας

Η θλίψη μπορεί να ταλαιπωρήσει αφάνταστα το μυαλό μας, αλλά η επιστήμη δείχνει ότι μπορεί να αποδυναμώσει και το σώμα μας, αφήνοντάς μας ευάλωτους σε ασθένειες.

«Ως άνθρωποι, έχουμε ισχυρά κίνητρα να αναζητούμε κοινωνικούς δεσμούς που είναι ζεστοί, αξιόπιστοι, φιλικοί και υποστηρικτικοί», εξηγεί ο George Slavich, ο οποίος διευθύνει το Εργαστήριο Αξιολόγησης και Έρευνας του Στρες του Ινστιτούτου Νευροεπιστημών και Ανθρώπινης Συμπεριφοράς Semel του πανεπιστημίου UCLA.

«Η απώλεια κάποιου κοντινού μας προσώπου δίνει τέλος σε αυτόν τον δεσμό και την κοινωνική και φυσική προστασία που παρείχε, κάτι που θα μπορούσε να θέσει το σώμα σε αυξημένο κίνδυνο», ανέφερε σε άρθρο του UCLA.

Μεγάλο μέρος αυτού του κινδύνου προέρχεται από ένα ανοσοποιητικό σύστημα που βρίσκεται μεν σε υπερεπαγρύπνηση, αλλά είναι κατά κάποιον τρόπο εξασθενημένο.

Όπως εξήγησε ο Slavich, μετά την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ο εγκέφαλος και το σώμα σας αντιδρούν σαν να έχουν χάσει μια βασική γραμμή άμυνας. Το ανοσοποιητικό σύστημα κλιμακώνει τις ικανότητές του για επούλωση (προετοιμασία για πιθανές απειλές), αλλά ταυτόχρονα μειώνει την προστασία του έναντι των ιών.

Γι’ αυτό οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι στο κρυολόγημα και τη γρίπη όταν υποφέρουν από θλίψη ή άλλους στρεσογόνους παράγοντες, σημειώνει ο Slavich.

Οι φλεγμονώδεις αποκρίσεις του σώματος αυξάνονται και αυτές, προσθέτει, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε «αισθήματα ασθένειας, κόπωσης, απώλειας ευχαρίστησης και κοινωνικής και συμπεριφορικής απόσυρσης».

Το πένθος και η θλίψη μπορεί να φέρουν και σωματικό πόνο. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι η αυξημένη παραγωγή πρωτεϊνών του ανοσοποιητικού συστήματος θα μπορούσε να κάνει τους ανθρώπους που πενθούν πιο ευαίσθητους στον πόνο.

Ακόμη και το μικροβίωμα του εντέρου μας μπορεί να υποφέρει από θλίψη. Το χρόνιο στρες μπορεί να επιτρέψει στα βακτήρια στο έντερο να μεταναστεύσουν έξω από τη γαστρεντερική οδό, λέει ο Slavich, προκαλώντας ακόμη περισσότερη φλεγμονή ως απάντηση.

Πολλά από τα συμπτώματα αυτά μπορεί να επιμείνουν αν η θλίψη είναι βαθιά και χρόνια. Οτιδήποτε διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες μπορεί να είναι εξουθενωτικό, σύμφωνα με τον Slavich, και το άγχος που συνεπάγεται μπορεί να αυξήσει ακόμη και τις πιθανότητες για καρκίνο και πρόωρο θάνατο.

 

Προστατεύστε τον εαυτό σας

Ωστόσο, υπάρχουν πέντε βασικά βήματα που μπορείτε να κάνετε για να προστατεύσετε τον εαυτό σας από τις σωματικές επιπτώσεις της θλίψης:

Δοκιμάστε την ενσυνειδητότητα. Καθώς οι άνθρωποι θρηνούν, συχνά σκέφτονται το παρελθόν ή ανησυχούν για το μέλλον. Η εξάσκηση της επίγνωσης βοηθά τους ανθρώπους να επικεντρωθούν στο τώρα, μειώνοντας το άγχος.

Απευθυνθείτε στην οικογένεια και τους φίλους σας. Είναι φυσικό όταν θρηνείτε να θέλετε να απομονωθείτε, αλλά αντισταθείτε σε αυτήν την παρόρμηση. Αντίθετα, πιέστε τον εαυτό σας να περνάει χρόνο με υποστηρικτικούς φίλους και συγγενείς.

Να τρώτε σωστά. Τα πρόσθετα σάκχαρα και τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα μπορούν να ενισχύσουν την επιβλαβή φλεγμονή. Ο Slavich συστήνει μια διατροφή πλούσια σε άπαχες πρωτεΐνες, φρούτα, λαχανικά, υγιεινά έλαια και φυλλώδη λαχανικά.

Να κοιμάστε καλά. Οι άνθρωποι που θρηνούν συχνά δυσκολεύονται να κοιμηθούν. Αλλά το να έχετε ένα τυπικό πρόγραμμα ύπνου είναι πολύ σημαντικό για τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Η δοκιμή γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας για την αϋπνία θα μπορούσε να σας βοηθήσει να ξαναβρείτε τον ύπνο σας.

Να ασκήστε. Ακόμα κι αν σας φαίνεται δύσκολο να το κάνετε, το να παραμείνετε δραστήριοι μπορεί να σας βοηθήσει να διατηρήσετε το βάρος σας και συχνά αναφέρεται ως φυσικό αντικαταθλιπτικό.

Τα πέντε βήματα που αναφέρονται παραπάνω μπορούν όλα να βοηθήσουν να μετριαστεί η επίδραση της θλίψης στη σωματική υγεία, αλλά ο Slavich προτρέπει τους ανθρώπους να θέτουν ρεαλιστικούς στόχους.

«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να ξεκινήσετε με μια στρατηγική που ξέρετε ότι θα ακολουθήσετε πραγματικά», λέει.

Τονίζει επίσης ότι ο γιατρός σας πρέπει να γνωρίζει εάν βιώνετε έναν σοβαρό στρεσογόνο παράγοντα, όπως ένα πένθος. Ο γιατρός μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε το πένθος, αλλά «αν δεν ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή σας, δεν μπορεί να βοηθήσει», λέει χαρακτηριστικά.

Φωτογραφία: iStock

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.

Πηγή: iatropedia.gr