Ενας οδηγός για την καταγωγή, τη συνύπαρξη, την αντίθεση και τη σύγκρουση των δύο λαών.
Με την ίδια απόφαση, η παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ και η Δυτική Οχθη περνούσαν στον έλεγχο της Ιορδανίας. Η νέα πόλη της Ιερουσαλήμ περνούσε υπό ισραηλινό έλεγχο. Υπήρξε σχεδόν αμέσως αραβική αντίδραση στην απόφαση και ακολούθησαν εξεγέρσεις. Μετά από τέσσερις μήνες παύει να ισχύει η όποια συμφωνία, με την αιφνιδιαστική ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ και την ίδρυση κράτους.
Σιωνισμός: Ο χαρακτηρισμός «σιωνιστής ηγέτης» για τον Μπεν Γκουριόν έχει χρησιμότητα για την ιστορική κατανόηση της έννοιας. Ο σιωνισμός γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ως κίνημα τον 19ο αιώνα, μαζί με αρκετές άλλες εθνικοαπελευθερωτικές θεωρίες-αντιλήψεις. Καταγράφηκε ως πολιτικό κίνημα με στόχο τη δημιουργία στην περιοχή της Παλαιστίνης ενός εβραϊκού κράτους, που θα συγκέντρωνε τους απανταχού Εβραίους. Το όνομα προέρχεται από τον λόφο της Σιών στην Ιερουσαλήμ, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη «Σιών» παραπέμπει στην πόλη της Ιερουσαλήμ.
Πόλεμος: Ουσιαστικά οι πανάρχαιοι τοπικοί λαοί πολεμούν για τον έλεγχο της περιοχής εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο πόλεμος, ως πρακτική, είναι μέρος της καθημερινότητας Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Οι αραβικοί λαοί (και κράτη) πολεμούν στο πλευρό των Παλαιστινίων, πότε επίσημα και πότε ανεπίσημα. Ιστορικά, κάθε ήττα του αραβικού στοιχείου από το εβραϊκό γεννούσε στην Παλαιστίνη κι ένα ριζοσπαστικό κίνημα που μεγάλωνε ή έσβηνε ανάλογα με την απήχηση και την εποχή. Ανάλογα, κάθε ήττα του εβραϊκού από το αραβικό στοιχείο δημιουργούσε εξτρεμιστικές σιωνιστικές ή θρησκευτικές οργανώσεις και κόμματα.
Χαμάς: Η σκληροπυρηνική Χαμάς πρωταγωνιστεί σήμερα στις επιθέσεις κατά του Ισραήλ αλλά και στη ρητορική επίθεση κατά των άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων, τις οποίες κατηγορεί ότι συνεργάζονται με τον εχθρό. Νομιμοποιήθηκε μάλιστα στον λαό και στον ευρύτερο αραβικό κόσμο μετά την εκλογική επικράτησή της επί της Φατάχ, αποκτώντας για ένα διάστημα τη διακυβέρνηση του κράτους της Παλαιστίνης. Οπως συνέβη παλιότερα με ένα άλλο ισλαμικό κίνημα, τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, ιρανικής επιρροής, που ξεκίνησε ως απελευθερωτικό κίνημα ή τρομοκρατική οργάνωση, για να γίνει στη συνέχεια (είναι και σήμερα) κυβέρνηση του Λιβάνου. Η Χαμάς είναι η πιο νέα (1987) από τις σημαντικές οργανώσεις στην Παλαιστίνη. Εχει περισσότερο θρησκευτικά χαρακτηριστικά από πολιτικά, προτάσσοντας την ισλαμική της ταυτότητα και ζητώντας την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ. Εχει τεθεί εκτός νόμου από τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μοχάμεντ Αμπάς στον βαθμό που προβάλλει την τζιχάντ ως «μόνη λύση» στο Παλαιστινιακό Ζήτημα. Δημιουργήθηκε το 1987 από τον σεΐχη Αχμέντ Γιασίν και τον Παλαιστίνιο Μοχάμεντ Ταχά, σημαντικό μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Από το 2017 της Χαμάς ηγείται ο Ισμαήλ Χανίγια, ο οποίος, αν και απών (για λόγους ασφαλείας εκτιμάται ότι βρίσκεται στο φιλικό Κατάρ), διοικεί de facto με έμπιστα μέλη της οργάνωσης τη Λωρίδα της Γάζας απ' όπου ξεκίνησε η επίθεση κατά του Ισραήλ.
Παλαιστίνη: Μερικώς αναγνωρισμένο κράτος χαρακτηρίζεται η Παλαιστίνη, με δύο κομμάτια γης εντός του Ισραήλ (Δυτική Οχθη και Λωρίδα της Γάζας) που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Εχει αναγνωριστεί από 138 μέλη του ΟΗΕ, αλλά διατηρεί διπλωματικές σχέσεις σχεδόν με όλα τα κράτη-μέλη. Κήρυξε την ανεξαρτησία της από το Ισραήλ στις 15 Νοεμβρίου 1988. Η υπόσταση του κράτους περιλαμβάνει 16 κοινότητες (κυβερνεία), από τις οποίες οι 11 βρίσκονται στη Δυτική Οχθη και οι πέντε στη Λωρίδα της Γάζας.
Λωρίδα της Γάζας: Ισως η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του πλανήτη. Συνορεύει με την Αίγυπτο. Σε μια μικρή έκταση, ζουν περικυκλωμένοι από ισραηλινά στρατεύματα περίπου 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Οι πέντε κοινότητες που τη συνθέτουν είναι οι Τζαμπάλια, Γάζα (μεγαλύτερη, με 630.000 κατοίκους), Ντεΐρ αλ Μπαλάχ, Χαν Γιουνίς και Ράφα.
Δυτική Οχθη: Μεγάλο κομμάτι γης, παραδοσιακή πατρίδα των Παλαιστινίων, με εξέχουσα πόλη την Ιερουσαλήμ. Τμήματά της διοικούνται από την παλαιστινιακή κυβέρνηση. Εχει εποικιστεί σε σημαντικό βαθμό από το Ισραήλ, γεγονός που αποτελεί αιτία συχνών ένοπλων συγκρούσεων. Ακουμπά στα σύνορα με την Ιορδανία και αριθμεί περί τα 3 εκατομμύρια Παλαιστινίους. Αποτελείται από 11 κοινότητες (κυβερνεία): Τζενίν, Τουμπάς, Ναμπλούς, Τουλκάρμ, Καλκίλια, Σαλφίτ, Ραμάλα, Ιεριχώ, Ιερουσαλήμ (τμήμα της), Βηθλεέμ και Χεβρώνα, που είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό με 707.000 κατοίκους.
Η λύση των δύο κρατών: Το μεγάλο πρόβλημα είναι η μη εδαφική επικοινωνία παλαιστινιακών κοινοτήτων, κυρίως στη Δυτική Οχθη. Ακόμα και αν οι δύο πλευρές συμφωνούσαν, όπως έγινε στο Οσλο το 1993 από τους Γιασέρ Αραφάτ και Γιτζάκ Ράμπιν (Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης την επόμενη χρονιά και οι δυο τους), η επικοινωνία και ο τρόπος ένωσης των παλαιστινιακών κοινοτήτων είναι δισεπίλυτα θέματα μια και ανάμεσά τους υπάρχουν είτε παλαιοί είτε νέοι οικισμοί Ισραηλινών. Γι' αυτό και αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τον χάρτη θα παρατηρήσει ότι τα σύνορα του Ισραήλ με τα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και με την Ιορδανία και τη Συρία λίγο πιο βόρεια, απεικονίζονται με διακεκομμένη και όχι ίσια γραμμή, κάτι που τονίζει το ευαίσθητο σημείο της προσωρινότητας, αλλά και της επικινδυνότητας.
Πηγή: real.gr
Των Ε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΤΖ.ΚΡΙΘΑΡΑ - ΠΗΓΗ: Realnews
Δείτε το δημοσίευμα της Realnews
Δείτε το δημοσίευμα της Realnews
Δημοσίευση σχολίου