Ζαχαρίας Κεφ. 4
1 Και ο άγγελος, που μιλούσε μαζί
μου, γύρισε, και με εξέγειρε σαν άνθρωπο που εξεγείρεται από τον ύπνο του,
2 και μου είπε: Τι βλέπεις, εσύ; Και
είπα: Είδα, και ξάφνου, μια λυχνία ολόχρυση, και ένα δοχείο επάνω στην κορυφή
της, και οι επτά λύχνοι της επάνω της, και επτά σωλήνες στους λύχνους της που
[είναι] επάνω στην κορυφή της,
3 και δύο ελιόδεντρα από πάνω της,
ένα από τα δεξιά, και ένα από τα αριστερά της.
4 Και αποκρίθηκα, και είπα στον
άγγελο που μιλούσε μαζί μου, λέγοντας: Τι είναι αυτά, κύριέ μου;
5 Και ο άγγελος, που μιλούσε μαζί
μου, απάντησε, και μου είπε: Δεν γνωρίζεις τι είναι αυτά; Και είπα: Όχι, κύριέ
μου.
6 Κι απάντησε, και μου είπε,
λέγοντας: Αυτός [είναι] ο λόγος τού Κυρίου προς τον Ζοροβάβελ, λέγοντας: Όχι με
δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων.
7 Ποιος [είσαι] εσύ, το μεγάλο βουνό,
μπροστά στον Ζοροβάβελ; Πεδιάδα· και θα βγάλει έξω με αλαλαγμό την ακρογωνιαία
πέτρα: Χάρη, χάρη σ’ αυτόν!
8 Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου,
λέγοντας:
9 Τα χέρια τού Ζοροβάβελ έβαλαν το
θεμέλιο αυτού του οίκου· και τα χέρια του θα [τον] αποτελειώσουν· και θα
γνωρίσεις ότι ο Κύριος των δυνάμεων με απέστειλε σε σας.
10 Επειδή, ποιος καταφρόνησε την
ημέρα των μικρών [πραγμάτων]; Σίγουρα θα χαρούν, και τα επτά εκείνα μάτια τού
Κυρίου, που περιτρέχουν διαμέσου ολόκληρης της γης, θα δουν την πέτρα από
κασσίτερο στο χέρι τού Ζοροβάβελ.
11 Τότε, αποκρίθηκα, και είπα: Τι
[είναι] αυτά τα δύο ελιόδεντρα στα δεξιά τής λυχνίας, και στα αριστερά της;
12 Και απάντησα για δεύτερη φορά, και
του είπα: Τι [είναι] αυτά τα δύο κλαδιά των ελιόδεντρων, που διαμέσου των δύο
χρυσών σωλήνων αδειάζουν από τον εαυτό τους το [λάδι] στη χρυσή λυχνία;
13 Και μου είπε, λέγοντας: Δεν
γνωρίζεις τι είναι αυτά; Και είπα: Όχι, κύριέ μου.
14 Τότε, είπε: Αυτοί είναι οι δύο
χρισμένοι, που παραβρίσκονται κοντά στον Κύριο ολόκληρης της γης.
Δημοσίευση σχολίου