Στην παρδαλοπανήγυρη του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Αιρέσεων η παρατηρούμενη έκρηξη χρωμάτων θυμίζει, εκτός από τα χρώματα των ομοφιλοφύλων, το αποτέλεσμα του εγχειρήματος του οικουμενισμού· δηλαδή, ποικίλες αιρέσεις κάτω από μία αόρατη αρχή -σήμερα οι οικουμενιστές την ονομάζουν «αόρατη εκκλησία»- η οποία αύριο θα είναι ο Αντίχριστος.
Ο Πατριάρχης Αντιοχείας απευθύνει κήρυγμα στα αραβικά και στα αγγλικά. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας κάνει έκκληση για τους Χριστιανούς που κινδυνεύουν στη Μέση Ανατολή. Τα λόγια του για σεβασμό στο διαφορετικό είναι βούτυρο στο ψωμί των οικουμενιστών. (49.25)
Ένας ασιάτης διαβάζει από ένα μεγάλο μαύρο βιβλίο. Μετά το σηκώνει ψηλά και το ασπάζεται. Την ίδια ώρα πίσω του ένας ρασοφόρος κάνει τον σταυρό του και ακούγεται ένα δυνατό και αργόσυρτο «δόξα σοι κύριε». (στο 45.55) Σε ποιόν «κύριο» αναφέρονται;
«Ιέρειες» στέλνουν τα δικά τους μηνύματα!!
Αγαπουλίστικα Χαζοτράγουδα. Πού ζούνε αυτοί;
Σα να τους «φορτώσανε» από κάπου αυτούς αδέλφια. Σίγουρα έχουνε ανάγκη από πολλή αγάπη. Ο Θεός να μας φυλάει.
Η «Μαρία Κάλλας» πιο κάτω σηκώνει κάποια στιγμή και τα δύο χέρια της συγχρονισμένα προς τα πάνω καθώς τραγουδάει. Στην τρίτη προσπάθεια όλοι έχουν σηκωθεί απ’ τις καρέκλες τους. Και ο Πατριάρχης Αντιοχείας μαζί. Τους «εκπαιδεύουν» ασυνείδητα να υπακούνε σε μία άλλη αρχή. Εμάς εδώ μας έχουνε ταράξει στην αδιάκριτη υπακοή, και μπροστά στην αλλόθρησκη τραγουδίστρια κάθονται σούζα. (1.12.17)
Ένας ιερέας -«Ορθόδοξος» πρέπει να είναι- λέει κάποια στιγμή ότι θα απαγγείλουνε το Σύμβολο της Πίστεως, «ο καθένας στην γλώσσα της καρδιάς σας»! Αυτό αυτομάτως υπονοεί έναν θεό, ο οποίος προσεγγίζεται με τις διαφορετικές «γλώσσες» (δογματικές / θρησκευτικές αποχρώσεις), όπως είχε πει ο πατρ. Βαρθολομαίος ότι όλες οι θρησκείες (βλ. «γλώσσες») οδηγούν στον ίδιο θεό. Δεν προσεύχονται απλά ο ένας δίπλα στον άλλον εκεί που πιστεύει ο καθένας. (Που και αυτό είναι προβληματικό, διότι η εξωτερική συνάθροιση γίνεται σκοπίμως για να υπάρξει σιγά σιγά και μία άλλη «συνάθροιση» πνευματική των συναθροιζομένων.) Αναγνωρίζουν ότι και η προσευχή του διπλανού οδηγεί στον ίδιο θεό που πιστεύουν. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας της προδοσίας. Διότι από την στιγμή που εσύ Ορθόδοξε αναγνωρίσεις ότι και η προσευχή του αιρετικού και του αλλόθρησκου οδηγεί στον ίδιο Θεό που πιστεύεις, αυτόματα Τον αρνήθηκες. (1.13.30).
Λίγο αργότερα εμφανίζεται ένας παπικός (έτσι φαίνεται) που τραγουδάει και χορεύει (δείτε εδώ τρελό χορό!! 1.42.00) Βλέπουμε ένα «Δισκοπότηρο» και ίσως όστια, σχεδιασμένα στο ρούχο που φοράει. Λέει στο πλήθος: «παρακαλώ σηκωθείτε, αφήστε το πνεύμα να κινηθεί ανάμεσά μας»! (1.32.40)
Δεν περιγράφω άλλο. Είναι μαρτύριο. Θα σηκωθούνε τα κόκκαλα των Αγίων και των Εθνομαρτύρων μας και των προγόνων μας να φύγουν από τα άγια τούτα χώματα έτσι όπως καταντήσαμε.
Οι Ορθόδοξοι έχουμε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ. Δεν έχουμε καμία θέση σε αυτό το σουργελοπανήγυρο. Δεν μας ρώτησε κανείς. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΜΕΣΑ.
Δημοσίευση σχολίου