«Μπουρλότο» στο Αιγαίο επιχειρεί να βάλει η Τουρκία «κλείνοντάς» το για ένα μήνα!

Με δύο παράνομες ΝΟΤΑΜ και συγκεκριμένα τις Α6397/21 και Α6385/21 θέτει και πάλι θέμα αποστρατικοποίησης μιας σειράς νησιών στο Αιγαίο

Η Τουρκία συνεχίζει να επιχειρεί να αλλάξει το status quo στο Αιγαίο και σε αυτό το πλαίσιο προσπαθεί να βάζει στο τραπέζι συνεχώς νέα δεδομένα και καταστάσεις προκειμένου να δείξει στην διεθνή κοινότητα ότι αυτή είναι ο επικυρίαρχος στο αρχιπέλαγος.

Με δύο παράνομες ΝΟΤΑΜ και συγκεκριμένα τις Α6397/21 και Α6385/21 θέτει και πάλι θέμα αποστρατικοποίησης μιας σειράς νησιών στο Αιγαίο. Συγκεκριμένα με αφορμή ελληνικές ασκήσεις, με τις δύο αυτές ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε το πρωί της 9ης Νοεμβρίου ζητά την αποστρατικοποίηση των νήσων: Λήμνος, Καστελόριζο, Σαμοθράκη, Άη Στράτη, Θάσο και Κάρπαθο, την οποία μάλιστα αναφέρει με το…βενετσιάνικο όνομά της SCARPANTO και το τουρκικό KERPE.

Παράλληλα με την εξίσου παράνομη ΝΟΤΑΜ Α 6395/21 επανέρχεται στην καρδιά του Αιγαίου δεσμεύοντας δύο μεγάλες περιοχές από τις 12 Νοεμβρίου έως τις 13 Δεκεμβρίου, για ασκήσεις υποστήριξης Έρευνας και Διάσωσης και Προστασίας του Περιβάλλοντος.

Αυτή την φορά ανάμεσα στις δύο περιοχές αναφέρει στις ΝΟΤΑΜ πως υπάρχει και ένας «διάδρομος» που τις ενώνει και από τον οποίο καλεί όλους τους διερχόμενους να τηρήσουν αποστάσεις 3 ναυτικών μιλίων!

Παρόμοια παράνομη ΝΟΤΑΜ διάρκειας ενός μήνα και με την εισαγωγή του όρου «επιχειρήσεις προστασίας του περιβάλλοντος» είχε εκδώσει και πριν από ένα μήνα περίπου, κάτι που υποδεικνύει πως η Άγκυρα προχωρά σε παράταση της δέσμευσης των εν λόγω περιοχών προσπαθώντας να παγιώσει μια κατάσταση στην καρδιά του Αιγαίου.

Ως προς το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών αξίζει πάντα να υπενθυμίζουμε την θέση της πατρίδας μας που είναι μια θέση με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες.

Λήμνος και Σαμοθράκη
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης- η οποία μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, ωστόσο καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936- η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λωζάννης.

Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον έλληνα Πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής του. Η Τουρκική Κυβέρνηση επανέλαβε αυτή τη θέση, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Rustu Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συμβάσεως του Montreux, αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τις εξής δηλώσεις του: “Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποστρατικοποιηθεί κατ’ εφαρμογήν της Σύμβασης της Λωζάννης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα” (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελ. 309). Παρόμοιες διαβεβαιώσεις εδόθησαν σχετικώς, κατά την ίδια περίοδο, εκ μέρους της Τουρκίας προς τις Κυβερνήσεις τρίτων ενδιαφερομένων χωρών.

Το καθεστώς των Νήσων του Ν.Α. Αιγαίου (Δωδεκάνησα)
Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα “κατά πλήρη κυριαρχία” από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: “Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι”. Στα Δωδεκάνησα υφίστανται ορισμένες δυνάμεις εθνοφυλακής, οι οποίες έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της συμφωνίας CFE.

Όσον αφορά τους τουρκικούς ισχυρισμούς για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων, σημειώνεται ότι:

• Η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί “res inter alios acta” γι’ αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, “μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες” εκτός των συμβαλλομένων.

• Η πρόβλεψη περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων έγινε μετά από αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχεί τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο. Θα πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι τα καθεστώτα αποστρατικοποίησης έχασαν το λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά.

Πέραν των ανωτέρω, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα σε περίπτωση απειλής στρεφομένης κατά των νησιών της ή οποιουδήποτε άλλου μέρους της επικράτειάς της. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο.

ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ. 

Πηγή: pentapostagma.gr