Ο Ζωντανός Θεός μας , ζητάει από όλους εμάς ,
να Τον φοβόμαστε ,(δηλαδή να Τον
σεβόμαστε).
Μέσα στην Αγία Γραφή
για τον θείο φόβο, αναφέρει:
Ο Προφήτης Δαβίδ λέγει
ότι: «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», ο δε Σολομών λέγει: «φόβος Κυρίου εστί
διδασκαλία και σοφία», ενώ στο βιβλίο Σοφία Σειράχ διαβάζουμε ότι ο φόβος του
Κυρίου είναι ανώτερος από κάθε αρετή. Στις Παροιμίες (14, 27) διαβάζουμε ότι ο
φόβος του Θεού είναι πηγή της ζωής, και στην Σοφία Σειράχ ότι είναι η ρίζα της
σοφίας. Κατά τον Προφήτη Ησαϊα (33,5) ο φόβος του Θεού είναι αιώνιος θησαυρός
της δικαιοσύνης, ενώ κατά τον Προφήτη Ιερεμία (39,40) ο φόβος του Κυρίου είναι
δώρο του Θεού. «Και δώσω αυτοίς οδόν ετέραν και καρδίαν ετέραν του φοβηθήναι με
πάσας τας ημέρας... και τον φόβον μου δώσω εις την καρδίαν αυτών προς το μη
άποστήναι αυτούς απ’ εμού».
"Και τώρα, Ισραήλ,
τι ζητάει από σένα ο Κύριος ο Θεός σου, παρά να φοβάσαι τον Κύριο τον Θεό σου,
να περπατάς σε όλους τους δρόμους του και να τον αγαπάς και να λατρεύεις τον
Κύριο τον Θεό σου με ολόκληρη την καρδιά σου και με ολόκληρη την ψυχή σου, να
τηρείς τις εντολές του Κυρίου και τα διατάγματά του, που εγώ σήμερα σε προστάζω
για το καλό σου;"
(Δευτερονόμιο 10: 12 –
13)
Ο Θεός διδάσκει
εκείνους που Τον φοβούνται. Η Αγία Γραφή αναφέρει:
"Ποιος είναι
άνθρωπος που φοβάται τον Κύριο; Αυτόν θα διδάξει τον δρόμο που πρέπει να εκλέξει."
(Ψαλμός 25:12)
Με το να φοβόμαστε το
Θεό, αποκτάμε φρόνηση. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Αρχή σοφίας είναι ο φόβος
του Κυρίου· και επίγνωση των αγίων η φρόνηση."
(Παροιμίες 9: 10)
Ο φόβος του Κυρίου
είναι πολυτιμότερος από τον πλούτο. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Καλύτερα το
λίγο με φόβο Κυρίου, παρά πολλοί θησαυροί και ταραχή μέσα σ’ αυτούς."
(Παροιμίες 15: 16)
Ο φόβος του Κυρίου
παρέχει ένα καταφύγιο για τα παιδιά. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Στον φόβο του
Κυρίου υπάρχει ισχυρή ελπίδα· και στα παιδιά του θα υπάρχει καταφύγιο. Ο φόβος
του Κυρίου είναι πηγή ζωής που απομακρύνει από παγίδες θανάτου."
(Παροιμίες 14: 26 – 27)
Συνεχίζοντας τον λόγο μας, ας αναφερθούμε τώρα και στους καρπούς αυτής
της ευλογημένης αρετής των αρετών. Πάλι η Αγία Γραφή μας πληροφορεί ότι οι
καρποί της είναι η αρχή σοφίας (Παροιμ. 1,7), «φόβος Κυρίου προστίθησιν ημέρας»
(Παροιμ. 10,27), είναι πηγή της ζωής (Παροιμ. 14, 27), φυλάττει από το κακό
(Παροιμ. 8,13), είναι τιμή προς τον Θεό (Ψαλμ. 5,8). «Κύριον τον Θεόν σου
φοβηθήσει και αυτώ μόνω λατρεύσεις» (Δευτ. 6,13) ή «Δουλεύσατε τω Κυρίω εν φόβω
και άγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω» (Ψαλμ. 2,11).
Ο φόβος του Κυρίου μας βοηθά να εργαζόμαστε την σωτηρία μας, κατά την
μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος συμβουλεύοντας τους Φιλιππισίους τους
λέγει τα εξής: «μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε» (2,12),
μας ενισχύει στην πραγματοποίηση των θείων εντολών στην ζωή μας «και ενετείλατο
ημίν Κύριος ποιείν πάντα τα δικαιώματα ταύτα φοβείσθαι Κύριον τον Θεόν ημών,
ίνα ευ η ημίν πάσας τας ημέρας, ίνα ζώμεν ώσπερ και σήμερον» (Δευτερ. 6,24),
μας βοηθεί στην απόκτηση της καθαρότητος και αγιότητος, όπως λέγει ο Απόστολος
Παύλος: «Ταύτας έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από
παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β'
Κορ. 7,1). Επίσης μας βοηθεί να κρίνουμε τον συνάνθρωπο μας με δικαιοσύνη
(Εξοδ. 18), μας κάνει ευάρεστους ενώπιον του Θεού, όπως είναι γραμμένο: «αλλ’
εν παντί Εθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστί»
(Πράξ. 10,35), μας αξιώνει από τον Θεό αμέτρητων δωρεών, όπως λέγει το ψαλμικό:
«Ως πολύ το πλήθος της χρηστότητας σου, Κύριε, ης έκρυψας τοις φοβουμένοις σε»
(Ψαλμ. 30,20), μας βοηθεί ν’ αποκτήσουμε το θείο έλεος: «ότι κατά το ύψος του
ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τοις φοβουμένοις
αυτόν» (Ψαλμ. 102,11). Ο θείος φόβος μας δίνει παρρησία στην προσευχή μας προς
τον Θεό, ο Οποίος και εισακούει τα αιτήματα μας: «Θέλημα των φοβούμενων αυτόν
ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς» (Ψαλμ. 144,19),
μας κάνει άξιους της ευλογίας του Κυρίου «τις εστίν άνθρωπος ο φοβούμενος τον
Κύριον;» (Ψαλμ. 24,12), μας φυλάγει από τον φόβο και τρόμο των ανθρώπων, κατά
το ψαλμικό (22,4): «Ου φοβηθήσομαι κακά ότι συ μετ’ έμου ει», ενώ ο Κύριος μας
λέγει: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων
αποκτείναι...» (Ματθ. 10,28).
Ολοκληρώνοντας μικρή ιστορία που συνέβη σ’ ένα χωριό της πατρίδος
μας:
Κάποιος χριστιανός είχε αιχμαλωτισθεί πολύ από την κακή συνήθεια της
κλοπής. Κάποτε, την περίοδο του θερισμού, βλέποντας το αγρόκτημα ενός πλουσίου
να είναι γεμάτο θημωνιές από σιτάρι, αποφάσισε να το κλέψει. Ετοίμασε και
έζευξε τις αγελάδες στην καρότσα και την νύκτα ετοιμάσθηκε για τον σκοπό του.
Τότε η κορούλα του 5-6 ετών άρχισε να κλαίει θέλοντας να ανεβεί και εκείνη στην
καρότσα, επειδή της άρεσε ο περίπατος με τα ζώα. Ο πατέρας της για να την
καθησύχαση, την επήρε στην αγκαλιά του και την ανέβασε στην καρότσα. Έτσι
ξεκίνησαν τα μεσάνυκτα για το ξένο κτήμα. Φθάνοντας εκεί, άφησε τις αγελάδες
στην άκρη του χωραφιού και, επειδή ήταν πανσέληνος η νύκτα, παρατηρούσε
δεξιά-αριστερά, μήπως ιδεί κανέναν και τον αντιληφθεί κάνοντας την κλοπή. Και,
επειδή δεν είδε κανέναν, άρχισε να μεταφέρει χειρόβολα από τις θημωνιές στην
καρότσα του. Τότε η κόρη του παρακινούμενη μάλλον από το Θεό, του είπε:
«Πατέρα, κοίταξες σ’ όλα τα μέρη, αλλά ξέχασες να κοιτάξεις και προς τον
ουρανό». Τότε εκείνος την ερώτησε: «Γιατί να κοιτάξω στον ουρανό, παιδί μου;».
Και η κόρη του είπε: «Ίσως θα ήταν καλό να κοιτάξεις και προς τον ουρανό, διότι
στ’ άλλα μέρη είδα ότι τα παρατήρησες με προσοχή». Τότε ο πατέρας της
σκεπτόμενος τα λόγια της κόρης του, και φοβούμενος τον Θεό, σιώπησε. Μετά επήρε
τα κλεμμένα χειρόβολα, τα επέστρεψε στον τόπο τους και με την καρότσα
επέστρεψαν στο σπίτι τους έχοντας την συνείδηση του αναπαυμένη.
Αφού διηγήθηκε τα γεγονότα στη γυναίκα του, η οποία ήταν πιστή χριστιανή
και τον εμπόδιζε πάντοτε σε τέτοια έργα, της είπε στο τέλος: «Έχεις τον λόγο
μου, γυναίκα, ότι απ’ αυτή την νύκτα εγώ δεν θα ξανακλέψω σ’ όλη μου τη ζωή.
Από τώρα θα κοιτάζω πρώτα στον ουρανό, διότι γνωρίζω ότι τα μάτια του Θεού
βλέπουν όλα τα έργα μας».
Έτσι ο άνθρωπος αυτός ελεγχόμενος από τον φόβο και την πανταχού παρουσία
του Θεού, εγκατέλειψε για πάντα την κλοπή. Κατόπιν πηγαίνοντας σ’ ένα καλό
Πνευματικό, εξομολογήθηκε και διορθώθηκε στην ζωή του.
Είθε να δώσει ο Καλός Θεός, όταν και εμείς ως αμαρτωλοί πειραζώμεθα, να
κοιτάζουμε πρώτα προς τον ουρανό, προς τον Θεό, ο Οποίος βλέπει όλα τα έργα μας
και έτσι να επιτελούμε στην ζωή μας μόνο το άγιο θέλημα Του. Αμήν.
Διαβάστε επίσης
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ της ημέρας 16-6-2021 για τον άγιο ΦΟΒΟ του ΚΥΡΙΟΥ, στο ΝΕΟ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.
Επιμελείται & γράφει η
Ρένα Γ. Τζωράκη©.
https://logotexnikoperiboli-archives.blogspot.com/2021/06/16-6-2021.html
. Μέσα στην Αγία Γραφή για τον θείο ...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου