Βασίλειος Λ.
Κωνσταντινόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστημίου
Οι διερευνητικές επαφές
άρχισαν μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας πάνω σε ένα σκηνικό το οποίο έστησε ο
Ερντογάν, πιεζόμενος από την ανάγκη αποφυγής των ευρωπαϊκών κυρώσεων του
Μαρτίου και νέων επαπειλούμενων κυρώσεων της όχι και τόσο φιλικής προς αυτόν
κυβέρνησης Μπάιντεν. Αυτό που ήδη κέρδισε η Τουρκία από μια πρώτη ανάγνωση των
ευρωπαϊκών δηλώσεων προεξάρχοντος του Υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας είναι η
απομάκρυνση του ενδεχομένου επιβολής κυρώσεων για την κατάφορη παραβίαση των
κυριαρχικών δικαιωμάτων δύο μελών της ΕΕ, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Βέβαια η γερμανική
εξωτερική πολιτική δεν καθορίζει τη συμπεριφορά της με βάση τις παραβιάσεις
αυτές, όσο με βάση τα εθνικά της συμφέροντα, που άπτονται αμέσως των
οικονομικών συναλλαγών, τις οποίες διατηρεί αναλλοίωτες με την Τουρκία από το
τέλος του 19ου αιώνα. Πιέζει τον Ερντογάν να φορέσει ένα, έστω και υποκριτικά,
φιλειρηνικό προσωπείο, με το οποίο τον βλέπουμε εσχάτως να κυκλοφορεί στις
ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δια του κου Τσαβούσογλου, προωθώντας τη συναίνεση
πολλών ευρωπαίων εταίρων σε μια εκλογικευμένη εκδοχή της αναθεωρητικής
πολιτικής του.
Οι διπλωματικοί του μάλιστα ελιγμοί οδηγούν
τα βήματά του παρακλητικά προς το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, στις
οποίες προβάλλουν τους συμμαχικούς δεσμούς και τη στρατηγική ωφέλεια από τη
βάση του Ιντσιρλίκ. Ότι υπάρχουν φωνές στην Αμερική που θα αποτιμήσουν θετικά
τη συγκεκριμένη σχέση της Τουρκίας είναι αδιαμφισβήτητο, παρά τη δράση του
ισραηλιτικού λόμπι, της ελληνικής ομογένειας και μιας εικαζόμενης μετατόπισης
του κέντρου βάρους του στρατηγικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ από την Τουρκία στην
Ελλάδα.
Έτσι ο Ερντογάν, διαπιστώνοντας ότι η
υπεροπτική άσκηση της πολιτικής του θέτει σε κίνδυνο την παρουσία του στην
Ανατολική Μεσόγειο, την οποία με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, σαν μία νέα διάβαση
της Ερυθράς Θαλάσσης, διχοτόμησε και με τον τρόπο αυτό απομόνωσε την Ελλάδα από
την Κύπρο, ενώ ένωσε την Τουρκία με τη Βόρεια Αφρική με πρόδηλη πρόθεση να
μετατρέψει de facto την Ανατολική Μεσόγειο σε τουρκικό mare nostrum,
αντικαθιστά προσωρινά τον πέλεκυ του πολέμου με κλάδο ελαίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και προς το παρόν οι ΗΠΑ
δεν φαίνεται να ανησυχούν με τις τουρκικές αυτές κινήσεις την Ανατολική
Μεσόγειο με εξαίρεση τη Γαλλία, η οποία ορθώς διαβλέπει απειλή των στρατηγικών
της συμφερόντων στην ευρύτερη αυτή περιοχή και γι’ αυτό επιδεικνύει τη σημαία
της με ισχυρές ναυτικές δυνάμεις, ζητώντας τη ναυτική συμμετοχή της Ελλάδας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστεί στην ουσία
όμηρος της τουρκικής πολιτικής με το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο έχει
εργαλειοποιήσει ο Ερντογάν εναντίον της Ευρώπης για οικονομικούς και εναντίον
της Ελλάδας για επιθετικούς λόγους, όπως έδειξε η περίπτωση του Έβρου. Όσο
μάλιστα η Ευρώπη πιστεύει στη μεγάλη αυτή προσφορά της Τουρκίας, να αποτελεί
δηλαδή τον κυματοθραύστη των προσφυγικών ροών, τόσο ο Ερντογάν θα επενδύει,
ζητώντας χρήματα, ή και τη συνδρομή της για μια εκλογικευμένη, εντός του
Διεθνούς Δικαίου, όπως αστεία ισχυρίζεται, διανομή των θαλάσσιων ζωνών με την
Ελλάδα, προκειμένου να εδραιώσει τις απαιτήσεις του για αποδοχή από μέρους της
Ευρώπης και της Ελλάδας των τουρκικών ιμπεριαλιστικών οραμάτων περί γαλάζιας
πατρίδας.
Το μόνο που κερδίζει η Ελλάδα από τις
διαπραγματεύσεις αυτές είναι χρόνος για να ενισχύσει αμεσότερα την αμυντική της
θωράκιση, που αργά κατάλαβε ότι είναι η μόνη που μπορεί να αποτρέψει την
τουρκική παραβατικότητα.
Απομένει βέβαια η Ελλάδα και η Κύπρος να
ορίσουν άμεσα την ΑΟΖ των δύο χωρών, για να διεμβολίσουν αποτελεσματικότερα το
τουρκολιβυκό μνημόνιο, συνεχίζοντας τις πολύ καλές διπλωματικές της επιτυχίες
στη σύναψη της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα
12 ναυτικά μίλια.
Επειδή ο Υπουργός
Εξωτερικών ενέργειας της Τουρκίας ανακοίνωσε ότι επίκειται η επιστροφή των
ερευνητικών σκαφών για συνέχιση της δραστηριότητάς τους, οφείλει η Ελλάδα και η
Κύπρος να προχωρήσουν στη συμφωνία αυτή και η Ελλάδα ιδιαιτέρως στην επέκταση
των 12 ναυτικών μιλίων νοτίως και ανατολικώς της Κρήτης με παράλληλη ενίσχυση
της εξοπλιστικής προσπάθειας από κοινού με την Κύπρο.
Θα είναι άλλο ένα λάθος
να εκλιπαρήσουμε τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ να εγγυηθεί την ασφάλειά μας ως
χώρας, ιδίως τώρα στην επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Η
ασφάλειά μας είναι δικό μας πρόταγμα, δικό μας χρέος και δικό μας καθήκον.
Πηγή:infognomonpolitics.gr
Δημοσίευση σχολίου