Ιωάννης Καποδίστριας: Με τη δολοφονία του, σκότωσαν και την ανεξαρτησία της Ελλάδας

 

 

Η δολοφονία του Καποδίστρια, στέρησε από το ελληνικό κράτος την ανεξαρτησία του

 

Του Σωτήρη Δημητρίου

 

Ο Ι. Καποδίστριας φύσει ανήσυχος, δραστήριος, οραματιστής μιας ελεύθερης πατρίδας, οργανωτικός, διορατικός και πανέξυπνος, είχε ως στόχο την πλήρη απελευθέρωσή της Ελλάδας και την οργάνωση ενός σύγχρονου κράτους.

 

Διακριτικά, «σνόμπαρε» μεγαλύτερα αξιώματα στην Ρωσία μόνο και μόνο για να μπορεί από Ευρωπαϊκές χώρες να έχει μεγαλύτερη συνεισφορά στα Ελληνικά θέματα. Όπως τότε που κατάφερε να μεταπείσει τον Τσάρο, να μετατεθεί στην Ρωσική Πρεσβεία της Βιέννης, σε κατώτερη των προσόντων του θέση. Δεν ήθελε η πατρίδα, από εκεί που καταδυναστευόταν από τους Τούρκους και τους δικούς τους μπέηδες, μουσουλμάνους ή χριστιανούς, να συνεχίσει να καταδυναστεύεται από τους κοτζαμπάσηδες και άλλους Έλληνες αξιωματούχους όντας ελεύθερη.

 

Για αυτό δεν μπορούσε να εμπιστεύεται τους πάντες στο για πρώτη φορά στην ιστορία του ενιαίο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, στο οποίο είχε κλήθηκε ως πρώτος κυβερνήτης.

 

Ήθελε να συνεχίσει και να περατώσει την οργάνωση του ελληνικού κράτους. Είχε απόλυτο δίκιο που δεν μπορούσε να εμπιστευτεί ανθρώπους οι οποίοι για πρώτη φορά μετείχαν σε ελεύθερο κράτος.

 

Τρανταχτό παράδειγμα ο εμφύλιος που είχε ξεσπάσει ακριβώς μετά την επανάσταση του 1821. Είχε ήδη την εμπειρία της Ελβετίας, την οποία οργάνωσε μετά από εμφυλίους σε ένα κράτος μοντέλο του τότε και του σήμερα, όπου υπάρχει η υποδομή που άφησε ο 1ος κυβερνήτης μας.

 

Γνώριζε ότι οι πολλές αντιφατικές, ίσως και υστερόβουλες φωνές, που προέρχονταν ενίοτε από καλοπροαίρετους πατριώτες, παλιούς μαχητές, οι οποίοι μόνο από όπλα ήξεραν, αλλά και δόλιες, υποκινούμενες φωνές δεν θα λειτουργούσαν θετικά ώστε να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο και ισχυρό κράτος σαν αυτό που οραματιζόταν.

 

Η απελευθέρωση εδαφών ήταν σε εξέλιξη ενώ η οργάνωση δεν μπορούσε να περιμένει τους πειραματισμούς. Έπρεπε λοιπόν, κατά την άποψή του, να αποφασίζει ο ένας άνδρας, ώσπου να μπουν οι βάσεις στο νέο κράτος.

 

Έδωσε όλη του την περιουσία στο κράτος, υπηρετούσε αμισθί και παρότρυνε τους υπουργούς του οι οποίοι δεν είχαν άμεση ανάγκη τα χρήματα, να κάνουν το ίδιο.

 

«…Η απόφαση του πρώτου Έλληνα κυβερνήτη, Ι. Καποδίστρια, για την προσωρινή αναστολή του Πολιτικού συντάγματος της Τροιζήνας, καταργώντας την πολιτειακή ρύθμιση για την οικοδόμηση ενός έντονα αποκεντρωτικού κράτους και μίας περιορισμένης εκτελεστικής εξουσίας που θα ελεγχόταν από το Κοινοβούλιο και τις παραδοσιακές δυνάμεις του τόπου, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί υπό το πρίσμα των διαμορφωθέντων ιστορικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και στρατηγικών συνθηκών της εποχής, τόσο στον ελλαδικό όσο και στον εξωελλαδικό κόσμο, σε συνδυασμό με τις επιταγές του Ευρωπαϊκής δεσποτείας…». Γράφει ο κ. Διονύσιος Τσιριγώτης (Νεώτερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία).

 

Με τα «καπετανάτα» δεν θα μπορούσε να οργανωθεί κράτος, όπου δεν ήσαν λίγοι εκείνοι όπου απέβλεπαν σε ίδια συμφέροντα. Έτσι αντέδρασαν οι προύχοντες διότι ως ισχυρότεροι δεν ήθελαν να χάσει η τάξη τους, κυρίαρχους ρόλους. Άρα συν τω χρόνω έπρεπε να απαλλαγούν από τον Ι. Καποδίστρια και εδώ ταυτίστηκαν με αγγλογαλλικές απόψεις, οι οποίοι ανησυχούσαν μήπως δεν έχουν τον πρώτο λόγο έναντι των Ρώσων οι οποίοι εθεωρούντο φίλοι του Ι. Καποδίστρια.

 

Εδώ τους πρόλαβε η διορατικότητα του Κυβερνήτη!

 

Νεόκοποι και κάποιοι σύγχρονοί μας, συγκρίνουν ανόμοια πράγματα σε παράταιρες εποχές, χαρακτηρίζοντας «δικτάτορα» τον πρώτο κυβερνήτη, μη λαμβάνοντας καθόλου υπ΄ όψιν τον τόπο και τον χρόνο, τα τεκταινόμενα και τις επιπτώσεις στο κράτος, από την δολοφονία που ακολούθησε. «Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο».

 

Απάντηση έχει δοθεί προκαταβολικά για το ήθος και την δημοκρατικότητα του Ι. Καποδίστρια, από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄, όταν ανέθεσε στον Καποδίστρια την Ελβετία η οποία αλληλοσπαρασσόταν: «Οι αρχές σας και τα αισθήματά σας μου είναι γνωστά. Αγαπάτε τις δημοκρατίες , κι εγώ επίσης τις αγαπώ. Πρόκειται τώρα να σώσουμε μία από αυτές, που την υποδούλωσε ο γαλλικός δεσποτισμός. Πρόκειται για την Ελβετία».

 

Ήταν ακόμη μια φορά που χρησιμοποιήθηκε ο Ι. Καποδίστριας για να αλλάξει την Ευρώπη και να αναμορφώσει ένα κράτος. Αυτός που ήρθε κάποια στιγμή, να τον αποκαλέσουν δικτάτορα, κάποιοι «εντός των τειχών». Ο Ι. Καποδίστριας είχε αποδείξει με τα έργα του ποιος ήταν. Όπως απέδειξαν και οι δολοφόνοι του, το ποιόν τους. (Κωνσταντίνος Κωνσταντάρας “Ι. Καποδίστριας”).

 

Δεν θα ανεχόταν ποτέ ο Καποδίστριας, αυτό που έγινε με το 1ο και το 2ο δάνειο (1824 και 1825), που πάρθηκαν με ληστρικούς όρους και κατασπαταλήθηκαν ενώ είχαν δοθεί ως εγγύηση για την αποπληρωμή του από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.

 

Τέτοιες πρακτικές και νοοτροπίες σκότωσαν και σκοτώνουν τον Ι. Καποδίστρια. Πιθανώς με τις αμισθί υπηρεσίες, με την παραχώρηση της περιουσίας του στο κράτος, ο κυβερνήτης άφηνε ένα καλό παράδειγμα (ως πολιτικός), μία καλή παρακαταθήκη στην ιστορία (ίσως και κακή!), για τους επόμενους. Αυτό δεν είναι πάντα καλό, για όλους…!

 

Όποιοι είναι εναντίον του, είναι εναντίον ενός ελεύθερου και ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

 

Πολύ φοβάμαι πως δεν μπορεί παρά να είναι υπέρ εκείνων που «απήλλαξαν» το ελληνικό νεοσύστατο κράτος από την παρουσία του μοναδικού εν Ελλάδι κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια.

ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.

Πηγή: infognomonpolitics.gr