Κρύβει πολλές παγίδες η 5μερής για το Κυπριακό – Τι πρέπει να προσέξουν Αθήνα και Λευκωσία

 

Η επικείμενη πενταμερής για το Κυπριακό (Ελλάδα-Τουρκία-Μ. Βρετανία-Κύπρος-Κατεχόμενα) κρύβει πολλές επιμέρους «παγίδες» και απαιτείται πολύπλευρη προσοχή, αφού στο εθνικό μας θέμα «κάθε αύριο και χειρότερα». Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος

 

Η Αθήνα και η Λευκωσία θα πρέπει να μεταβούν γνωσιολογικά πανέτοιμες, εθνικά συντεταγμένες, πολιτικά καχύποπτες για τη στάση Λονδίνου και Αγκυρας, ως και διεθνολογικά λαμβάνουσες υπόψη τις εν εξελίξει σημαντικές αλλαγές στα θέματα περιφερειακής ασφάλειας και συνεργασίας.

 

Η προσεχής έκτη ιστορικά πενταμερής για το Κυπριακό από το 1960 μέχρι το Μον Πελεράν και το Κραν Μοντανά του 2017 είναι για μία ακόμα φορά έργο της υποκριτικής και ύπουλης διπλωματίας του Λονδίνου, που δεν χαρακτηρίζεται από υγιείς σκέψεις και κινείται τάχα μεταξύ φαινομενικής «κατανόησης των θέσεών μας», αλλά στην πραγματικότητα με μύριους τρόπους ευνοεί την τουρκική θέση. Είναι γνωστοί οι Βρετανοί στην προώθηση των διαιρετικών μεθόδων και του «διαίρει και βασίλευε». Είναι οπαδοί ενός εκκεντρικού μοντέλου σε θέματα διεθνών σχέσεων και αρχιερείς των χειρότερων θέσεων μιας παραπαίουσας και προς εξάλειψη αποικιοκρατικής διπλωματίας του ετσιθελισμού και της φλεγματικής αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Δεν είναι διόλου σταθεροποιητική και ισοϋψής η θέση του νυν γ.γ./ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που με τον τρόπο του έχει αφήσει ανοικτό το θέμα τού να «κατατεθούν και εξεταστούν» και άλλες επιλογές, που προφανώς ο Αττίλας και οι εντολοδόχοι των Κατεχομένων αναφέρονται σε διαίρεση της νήσου, δύο κράτη, κάποιες ομιχλώδεις συνομοσπονδιακές θέσεις κ.λπ. Ακόμα και η εκ μέρους της ελληνικής πλευράς διζωνική-δικοινοτική είναι έργο των Αγγλο-τούρκων του 1996, που την ασπάστηκε η Λευκωσία (κακώς), και είναι προάγγελος της δημιουργίας δύο κρατών. Ενα τέτοιο σχήμα ισχύει λόγω Ντέιτον στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, αλλά παρά τα αρκετά αρνητικά «στοιχεία» της καλύπτεται με στρατιωτική δύναμη των ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν τέτοιες εγγυήσεις.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αν χαθεί τελείως η Κύπρος μέσα σε εκτρωματικά γεωγραφικο-πολιτικο-διαχωριστικά μορφώματα, τότε η Ελλάδα κινδυνεύει άμεσα να χάσει έδαφος και ο Ελληνισμός να ακρωτηριαστεί. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πρέπει διαχρονικά να είμαστε «οχυρωμένοι» με ισχυρά και υπολογίσιμα ψηφίσματα του ΟΗΕ και όχι μόνο με το 2561. Δεν χρειάζονται ανοησιολογίες και παρουσία προβληματικών «εραστών του ανανικού μοντέλου του 2004» για την Κύπρο. Δεν χρειάζεται τουρκοφοβία και γλοιώδεις κινήσεις προς το Λονδίνο και υποκύψεις προς τους ξεπερασμένους «αυλικούς των κτιρίων του Τάμεση».

Η Κύπρος έχει κρατική οντότητα. Eίναι μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Δεν μπορεί να εξισώνεται με τους πειρατές και βιαστές της εδαφικής της ακεραιότητας. Είναι επιεικώς απαράδεκτη η στάση ορισμένων υψηλόβαθμων πολιτικών στελεχών του Δημοκρατικού Συναγερμού και εκείνων της ύπουλης στάσης του ξεχασμένου στη σοβιετική ντουλάπα ΑΚΕΛικού μηχανισμού. Ο Αναστασιάδης στις προσεχείς επαφές μεταβαίνει «πληγωμένος», αφού η διακυβέρνησή του χαρακτηρίζεται από έλλειψη εναλλακτικών σχεδίων και εμπλοκή του σε σκάνδαλα με προεξέχον αυτό των «χρυσών διαβατηρίων». Δεν χρειάζεται να βιάζεται, και το Λονδίνο γνωρίζει τις τεράστιες αδυναμίες του…

Ακόμα και η προτεινόμενη Μεσογειακή Διάσκεψη απαιτεί προσοχή. Η Αθήνα και η Λευκωσία θα πρέπει να τη μελετήσουν σε βάθος, γιατί «εκεί και αν υπάρχουν παγίδες». Δεν είναι απαραίτητη η άμεση απάντησή μας, αλλά επισημαίνω ότι δεν χρειάζεται διάσκεψη για την έννοια της διάσκεψης, αλλά διάσκεψη για πραγματική πολυδιάστατη οικοδόμηση εμπιστοσύνης και κάτι τέτοιο επί του παρόντος δεν διαφαίνεται.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

 

Από την  έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

 

ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ.

 

 Πηγή:eleftherostypos.gr