“Φινλανδοποίηση” ή “Ισραηλοποίηση”…
“Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς όταν το κεφάλι σου είναι στο στόμα του λύκου”
Του Κώστα Στούπα
“Οι δυτικοί αντιμετωπίζουν “ψυχρά” την Τουρκία ως μια σοβαρή δύναμη και μια μεγάλη αγορά. Εμείς γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο;” Αναρωτιέται ο κ. Ν. Μαραντζίδης στο άρθρο του στην “Καθημερινή” της περασμένης Κυριακής με τίτλο: “Ο Πέλκας στην Φενέρμπαχτσέ”.
Είναι προφανές γιατί. Γιατί ισχύει αυτό που είχε αναφέρει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ για τον Χίτλερ, όταν το πολιτικό κατεστημένο θεωρούσε περισσότερο επιθυμητή μια συμφωνία: “Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς όταν το κεφάλι σου είναι στο στόμα του λύκου”.
Στο ίδιο άρθρο συνεχίζει να επιχειρηματολογεί πως ο φόβος της “Φινλανδοποίησης: της Ελλάδας δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο θέλουν να τον παρουσιάζουν κάποιοι γιατί η Φινλανδία αν και χειραγωγούμενη ως κράτος από την ΕΣΣΔ είχε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από αυτήν…”
Συγκεκριμένα αναφέρει: “Αλλά και πέρα από τη γεωπολιτική, εσείς, για παράδειγμα, πού θα θέλατε να ζείτε; Στην “περήφανη” Σοβιετική Ένωση αναμένοντας στις ουρές για κρέας και γάλα, αναζητώντας διαφάνεια και δημοκρατία ή μήπως στη “φινλανδοποιημένη” Φινλανδία;
Πού θα θέλατε να είστε εργαζόμενος, συνταξιούχος ή φοιτητής; Στην ΕΣΣΔ ή στη Φινλανδία; Αφήστε, ξέρω την απάντηση, είναι ίδια με τη δική μου. Όταν πρόκειται για τον εαυτό μας είμαστε όλοι ορθολογικοί. Ας κάνουμε το ίδιο και για το έθνος λοιπόν. Η υπερηφάνεια των εθνών βρίσκεται στην ποιότητα ζωής, στους θεσμούς, στο κράτος δικαίου, στις ελευθερίες των πολιτών· όχι στους στόλους και τις στολές. Η φτώχεια φέρνει την εθνική ταπείνωση και όχι η οικονομική συνεργασία”.
Η άποψη της στήλης είναι πως η θεσμική και υλική ευημερία της Φινλανδίας δεν οφείλεται στη δορυφοροποίησή της στην ΕΣΣΔ αλλά στην θεσμική της θωράκιση και την πολιτισμική της ιδιοσυγκρασία η οποία μοιάζει περισσότερο αυτής των υπόλοιπων σκανδιναβικών χωρών παρά της Ρωσίας και των υπόλοιπων σλάβων.
Όχι μόνο η Φινλανδία αλλά και άλλες χώρες που ανήκαν στην ΕΣΣΔ όπως η Εσθονία και η Λιθουανία μόλις απομακρύνθηκαν από αυτήν βρήκαν την ευκαιρία να διακριθούν…
Αντίθετα με την Φινλανδία η Ελλάδα θεσμικά και πολιτισμικά μοιάζει περισσότερο με την Τουρκία και τις άλλες χώρες της περιοχής παρά με τις χώρες της Σκανδιναβίας.
Η Ελλάδα είναι μια αδύναμη θεσμικά χώρα και η αδυναμία της αυτή κατά μεγάλο ποσοστό οφείλεται στο γεγονός πως αντί επαρχία κάποιας ευρωπαϊκής δύναμης, υπήρξε επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αρκεί μια βόλτα στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη ή οποιαδήποτε πόλη της σύγχρονης Τουρκίας για να εντοπίσει κάποιος τις ρίζες των περισσότερων από τα ελαττώματα των νεοελλήνων όπως να πετάνε τα σκουπίδια στον δρόμο δίπλα στα δοχεία απορριμμάτων του δήμου ή οι οδηγοί να μαρσάρουν μόλις δουν πεζό να προσπαθεί να περάσει τον δρόμο.
Η Ελλάδα βέβαια τις τελευταίες δεκαετίες έχει αλλάξει αρκετά και αυτό οφείλεται στην αταλάντευτη πορεία προς τη Δύση την οποία ακολουθεί από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του ελληνικού κράτους υπό την ηγεμονία μιας δυτικόστροφης πνευματικής, οικονομικής και πολιτικής ελίτ.
Σήμερα η Ελλάδα μπορεί θεσμικά να απέχει από το να θεωρείται χώρα κοντά στον μέσο όρο της Δυτικής Ευρώπης αλλά απέχει και από τον περίγυρο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης πόσο μάλλον σε σχέση με την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή.
Μια πιθανή “φινλανδοποίηση” της Ελλάδας περί τη νέο-οθωμανική Τουρκία θα έχει και ανάλογες θεσμικές και πολιτισμικές επιρροές από αυτήν. Δεν πιστεύω πως οι περισσότεροι Έλληνες θα θέλαμε να βλέπουμε τις Ελληνίδες να κυκλοφορούν με μαντήλες ακόμη και αν το κατά κεφαλήν εισόδημα τετραπλασιαζόταν.
Ο κ. Μαραντζίδης υποστηρίζει πως η Ελλάδα ως μέλος της Ε.Ε. δύσκολα μπορεί να δορυφοροποιηθεί από την Τουρκία. Αυτό είναι απολύτως σωστό, αρκεί να μας εγγυηθεί κάποιος πως Ε.Ε. και Ευρώ θα μακροημερεύσουν και η πολιτική ενοποίηση θα προχωρήσει.
Αρκεί ακόμη κάποια κρίση στο μέλλον να μην ωθήσει την Ελλάδα να πηδήξει στο κενό, όπως επιχείρησε το 2015 με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν αναζητούσαν ασφαλή λιμάνια εκτός Ευρώπης και τυπογραφία να τυπώσουν δραχμές.
Αλήθεια, αν το 2015 η Ελλάδα δεν ήταν τόσο στενά δεμένη στο άρμα της Ευρώπης και της Δύσης, αλλά είχε μια αρκετά μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική εξάρτηση από μια χώρα όπως η Τουρκία ή η Ρωσία θα είχαμε την εξέλιξη που είχαμε ή θα είχαμε πάρει κάποιο δρόμο χωρίς επιστροφή;
Η Τουρκία είναι όντως μια μεγάλη δύναμη και μια μεγάλη αγορά η παρουσία της οποίας δεν αφήνει καμιά χώρα της Ευρώπης και του κόσμου αδιάφορη. Το πρόβλημα με χώρες όπως η Τουρκία, η Ρωσία ή η Κίνα είναι πως αντιλαμβάνονται την οικονομική δραστηριότητα όχι ως μέσον αμοιβαίας ευημερίας αλλά ως μέσον υλοποίησης κάποιου σχεδίου για το οποίο η ιστορία ή κάποια ανώτερη δύναμη τους έχει επιφορτίσει να εκτελέσουν προς όφελος της φυλής, της θρησκείας ή του πολιτισμού.
Οι χώρες του ολοκληρωτικού τόξου εκμεταλλεύονται τις συνθήκες του ελεύθερου εμπορίου, νοθεύουν τον υγιή ανταγωνισμό για να αποκομίσουν την ισχύ που χρειάζονται και να καταργήσουν την οικονομική και πολιτική δύναμη των ανοιχτών κοινωνιών.
Η Τουρκία του Ερντογάν συγκεκριμένα βλέπει τον εαυτό της σαν ηγέτη των μουσουλμάνων που θα αποκαταστήσει το μεγαλείο του ισλάμ περιορίζοντας και τιμωρώντας τους απίστους, των πάλαι ποτέ χριστιανικών βασιλείων και νυν κοσμικών δημοκρατιών.
Ο Ερντογάν δεν είναι ο Ατατούρκ που αντικαθιστούσε τα αραβικά με το λατινικό αλφάβητο και προσπαθούσε να μπολιάσει την Τουρκία με τον Δυτικό Ορθολογισμό. Ούτε η Τουρκία του Ερντογάν είναι η Τουρκία του Ατατούρκ που στηριζόταν στους δυτικόστροφους αξιωματικούς του κινήματος των νεοτούρκων. Η Τουρκία του Ερντογάν εκπαιδεύει, εξοπλίζει και στέλνει στο εξωτερικό τζιχαντιστές που αλαλάζουν θρησκευτικά συνθήματα.
Αυτό που συμβαίνει είναι η ανάδυση ενός πολέμου των πολιτισμών και με την Ελλάδα να βρίσκεται στη διακεκαυμένη ζώνη. Οι συνθήκες της περιοχής στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα επιβάλλουν όχι την “φινλανδοποίηση” της χώρας αλλά την “Ισραηλοποίησή” της. Δηλαδή, της δημιουργίας μιας ισχυρής θεσμικά, πολιτισμικά, και στρατιωτικά δυτικής χώρας σε μια ευρύτερη περιοχή που είναι εχθρική…
Καλές οι μπίζνες αλλά ποτέ το όφελος δεν είναι αμοιβαίο όταν ο ένας έχει το κεφάλι στο στόμα του άλλου και ο δεύτερος σε κάθε ευκαιρία γρυλίζει…
kostas.stoupas@capital.gr
capital.gr
Δημοσίευση σχολίου