Η Ποίηση και
η ζωή του Νικηφόρου Βρεττάκου
Δεν τελειώνει η ποίηση,
όπως
κι ο ουρανός δεν
τελειώνει, Όπως οι ώρες του Θεού
κι οι στροφές του
πλανήτη μας .
Οι ανταύγειες της ζωής,
Οι ανταύγειες της ζωής,
διατηρούνε το σχήμα της
μέσα στην ποίηση.
Όσο
Όσο
θα πηγαίνει και
θα΄ρχεται η θάλασσα, όσο
θα γεννιούνται
λουλούδια και χρώματα, όσο
θα δίνουν οι άνθρωποι ό
ένας στον άλλον το χέρι τους,
θα υπάρχει κι η ποίηση.
Η ποίηση γεννιέται
μαζί με τα πράγματα,
μαζί με τον έρωτα,
μαζί με τον πόνο.
Παραδείγματος χάρη,
πολλών μου σελίδων η
ποίηση γεννήθηκε μαζί με τα μάτια σου.
Ο κόσμος και η ποίηση
Απλά πράγματα όλα. Η
τάξη τους είναι
φροντισμένη από το χέρι
σου. Μια δέσμη από χρώματα
στο βάζο του χρόνου.
Άλλωστε τι
θαρρείς πως στο βάθος
είναι η ποίηση; Είναι η γύρη
των πραγμάτων του
σύμπαντος. Η γύρη σε πράξεις,
η γύρη σε οδύνη, σε
φως, σε χαρά, σε αλλαγές,
σε πορεία, σε κίνηση.
Η ζωή κι η ψυχή
σ΄ένα αιώνιο
καθρέφτισμά μέσα στο χρόνο.
Τι νομίζεις λοιπόν;
κατά βάθος η ποίηση
είναι μια ανθρώπινη
καρδιά φορτωμένη όλον τον κόσμο.
Η αρχική μου
σελίδα στο ανανεωμένο, γρήγορο ,
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Δημοσίευση σχολίου