Η Αγία Γαλήνη είναι
κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Μινωικής πόλης Σουλίας, η οποία ήταν μια
από τις εκατό πόλεις της Κρήτης που περιγράφει ο Όμηρος. Ήταν τόπος λατρείας
και υπήρχε ναός αφιερωμένος στη θεά Άρτεμης. Άκμασε μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ. και
αποτελούσε το επίνειο της αρχαίας Συβρίτου. Στη νεότερη εποχή φέρεται να
κατοικήθηκε λίγο πριν την Κρητική επανάσταση του 1888 για εμπορικούς λόγους με
παράλληλη αγροτική και κτηνοτροφική ανάπτυξη της γύρω περιοχής.
Το γραφικό χωριουδάκι
της Αγίας Γαλήνης, χτισμένο αμφιθεατρικά σε απόκρυμνη πλαγιά, σε κερδίζει
αμέσως με τη φυσική ομορφιά του τοπίου, τα δαιδαλώδη δρομάκια του, το γαλήνιο
και φιλόξενο χαρακτήρα του.
Εδώ βρίσκεται και η
σπηλιά όπου -σύμφωνα με το θρύλο- κρύφτηκαν ο Δαίδαλος κι ο Ίκαρος όταν
δραπετεύσανε από το βασιλιά Μίνωα. Σε αυτή τη σπηλιά έφτιαξε ο Δαίδαλος τα
φτερά τους και έδειξε στον Ίκαρο, πως να τα χρησιμοποιεί. Εδώ βρίσκεται κι ο
βράχος από όπου πέταξαν για το μοιραίο ταξίδι τους.
Η τοπικός θρύλος λέει
ότι το σημερινό όνομα του χωριού, «Αγία Γαλήνη», συνδέεται με τους Βυζαντινούς
χρόνους και συγκεκριμένα με τις αρχές του 5ου αι. μ.Χ., όταν η ζήλια και οι
δολοπλοκίες της Πουλχερίας, αδελφής του Θεοδοσίου του Β’, εξορίζουν τη νεαρή
αυτοκράτειρα και γυναίκα του αδελφού της, Ευδοκία, στους Αγίους Τόπους.
Το πλοίο που μετέφερε
την Ευδοκία στα Ιεροσόλυμα, καθώς περνούσε από τα νότια παράλια της Κρήτης,
κοντά στην περιοχή της Σουλίας, αντιμετώπισε φοβερή θαλασσοταραχή, η οποία
έφερε το πλήρωμα σε απόγνωση. Η Ευδοκία, χωρίς να χάσει το θάρρος της,
προσευχήθηκε στην Παναγία, παρακαλώντας την να γαληνεύσει τα νερά κι εκείνη ως
ανταπόδοση θα έκτιζε μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη Της. Έτσι, υπέδειξε στο
πλήρωμα να πλησιάσει κοντύτερα στη στεριά. Εκεί, όλοι μαζί έκαμαν δέηση στην
Παναγία και το θαύμα έγινε! Τα νερά γαλήνεψαν. Η Ευδοκία άρχισε, αμέσως, με
έγκριση του τοπικού άρχοντα, να χτίζει την εκκλησία, στη βόρεια πλευρά του
σημερινού χωριού, με την ονομασία «Παναγία-Αγία Γαλήνη».
Θα τελείωνε την
εκκλησία η Ευδοκία και μετά θα αναχωρούσε, αν ο ξαφνικός θάνατος του Θεοδοσίου
δεν την ανάγκαζε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, για να αναλάβει τα
καθήκοντά της. Άφησε τα απαραίτητα χρήματα για την αποπεράτωση του ναού κι
έφυγε.
Το 640 μ.Χ., οι
Σαρακηνοί πειρατές αφάνισαν με μια επιδρομή τους, τη Σουλία και κατέστρεψαν το
νεόδμητο ναό της Παναγίας. Έμειναν μόνο το ιερό, οι θαυμάσιες αγιογραφίες κι
ένα μικρό σπάραγμα επιγραφής, για να θυμίζουν την ίδρυση του ναού από τη
βυζαντινή αυτοκράτειρα.
Η ιστορική αλήθεια όμως
πρέπει να σχετίζεται με την Μονή του Γαλήνου Χριστού, που κατά τη μαρτυρία του
Ιωσήφ του Βρυεννίου, υπήρχε στη περιοχή. Ανεξάρτητα όμως αυτών και από πλευράς
καιρικών συνθηκών γενικά ο όρμος και η θαλάσσια περιοχή της Αγίας Γαλήνης είναι
σχεδόν «αεί γαλήνη».
Η αρχική μου
σελίδα στο ανανεωμένο, γρήγορο ,
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Από τη σελίδα στο
facebook: Μύθοι και Θρύλοι της Κρήτης
Δημοσίευση σχολίου