Επιλεγμένα ποιήματα του Θεόδωρου Σαντά.

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΝΟΥΝ

Όλα κάποτε τελειώνουν

κι ο όμορφος χορός της Σαλώμης

και το ψέμα που καταλήγει στη γύμνια του.

Τα λόγια μας σιγά-σιγά

κι αυτά βουλιάζουν

στη θάλασσα που κουβαλάει

την ιλύ απ’τις πράξεις μας

κι οι μουσικές σβήνουν κι αυτές

χωρίς ανεμώνες και ρόδα

στους εγκαταλελειμμένους αυλόγυρους!

Όμως τα ποιήματα μένουν

κι οι ποιητές κουβαλάν ανάγλυφα

τις στιγμές που απαγγέλλουμε

στα λειμώνες του ήλιου

τα άσπρα ποιήματα

-σαν και τώρα-

με λίγο φαΐ, με λίγο κρασί

και τη φιλία στα μάτια μας!

Η αγάπη της ποίησης ,το βλέπω

γύρω -γύρω απλώνεται

και σαν κύμα φθάνει στα πέλαγα

και χαίρομαι….πολύ χαίρομαι!

Τούτο το ποίημα δεν κουβαλάει

το έρεβος του βυθού

το θρυμματισμένο γυαλί της ζωής

είναι το φως της αγάπης

αληθινό,σαν το δάκρυ που ωρίμασε

στη συνάθροιση της Ηράκλειας

και κράτησε την αχλή του

για πάντα στα μάτια μας!

Θεόδωρος Σαντάς (8/7/1947-11/5/2020)

ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Πώς να γράψεις σε μέρες θανάτου

και να δώσεις στον κόσμο ένα χρώμα της Άνοιξης

έναν όρμο Καλοκαιριού

απ’την ποιητική του Θεού

στα μέρη που συχνάζουν οι γλάροι

και τα τραγούδια που γεννάει ο έρωτας;

Τώρα που όσο ποτέ, έχουμε ανάγκη

ο ένας την αλληλεγγύη του όλου

να διαβούμε της φωτιάς το ποτάμι

θα τολμήσω με τη σποδό της πατρίδας

να περάσω στο φως της ελπίδας

να δαμάσω τον τρόμο μου

στα μετόχια της Παναγιάς.

Κυκλάμινο που σε έστειλε η ποίηση

αν τους πω ότι είσαι μια μουσική της ενάτης

θα με περιγελάσουν πολλοί.

Κι αν τους πω ότι είσαι ένας άγγελος

με το μύρο το άγιο

δεν θα με πιστέψει κανείς.

Ο κάκτος του φθόνου που κυοφορείται

στην αναλγησία του σύννεφου

πολλαπλασιάζει το αγκάθι του

δεν αντέχει τη λυτρωτική της αγάπης

σε δυο μάτια που αντιφεγγίζουν

τη χαρά των παιδιών.

Με τρεις λέξεις, μου χάρισες τον παράδεισο

με τρεις λέξεις ,είδα την καλοσύνη ν’απλώνεται

και να γίνεται ωκεανός και το δάκρυ μου θάλασσα

κι η ποίηση ωδή, δυο αγαπημένων ματιών.

Θεόδωρος Σαντάς ,Θεσσαλονίκη,1-4-2020

Προτελευταία ανάρτησή του στο Facebook οι παραπάνω στίχοι του ποιητή και η τελευταία του :

ΠΟΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝ’ ΔΥΝΑΤΟΣ

Έγραψα ένα τραγούδι χαρούμενο και ερωτικό

μήπως κι αισθανθεί καλύτερα η ψυχή μας.

Εσύ της Άνοιξης παιδί

κι εγώ το Καλοκαίρι

σε ψάχνω ως τα Κύθηρα

και στης θεάς τα μέρη.

Ποιος έρωτας είν’δυνατός

πιο πάνω απ’τον δικό μας

κι όλα τα άστρα τ’ουρανού

ζηλεύουν το όνειρό μας.

Εσύ η ομορφιά της γης

κι εγώ δικό σου κύμα

είσαι το χρώμα της χαράς

κι εγώ γαλάζιο ρήμα.

Θεόδωρος Σαντάς,3-4-2020

Ενώ στις 21/3/2020 έγραψε:

ΟΣΟ Ο ΗΛΙΟΣ, ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Είπα να αποφορτίσω της τρομοκρατίας το κλίμα ,μ'ένα ποίημα ανάλαφρο, την ημέρα της ποίησης και να τρέξω με το άτι της ποίησης.

Σχεδόν όλοι ,άλλος λίγο κι άλλος πολύ το ομολογεί και μια θλίψη από πόνο βαθύ σαν σύννεφο έχει επικαθήσει σε όλες στις χώρες του κόσμου και για να επιζήσουμε ζούμε σαν έγκλειστοι .Με όλες τις αμαρτίες ας μας συγχωρέσει ακόμα μια φορά ο θεός και ας φωτίσει τους γιατρούς και όλους τους επιστήμονες να’βρουν την ίαση των ανθρώπων από τον φονικό κορονοϊό.

Έλα να πάμε απόψε αγκαλιά στο φεγγάρι

που κρύφτηκε πάνω στο λόφο των προφητών

να μετρήσουμε εκεί της καρδιάς μας τους χτύπους

να ζηλέψουν οι βουκαμβίλιες του Αιγαίου

να αχνοφαίνεται στον γιαλό

το πυρωμένο φιλί που θα ζωγραφίζει ο ήλιος .

Πες μου λόγια αγάπης ,πως ακούς τον σφυγμό

απ’τη φλέβα μου, όταν χάνομαι

και γίνε λουλούδι της Ελαφόνησου

που με περιμένει να διαβώ το κατώφλι σου

τη μέρα που γιορτάζει η ποίηση

να ζήσουμε το όνειρο .

Προλαβαίνουμε όσο ο ήλιος μας λέει καλημέρα

όσο ανθίζει η Άνοιξη μέσα μας

και δεν ισχύουν προκαταλήψεις.

Είσαι μια θάλασσα που εκεί που λέω

σου τα αποκάλυψα όλα ,δίνεις μια και πλαταίνεις

και γίνεσαι ωκεανός και ταξιδεύομε οι δυο μας

με ένα καράβι του έρωτα.

θα’ρθω μια μέρα,να με ξεναγήσεις

στους όρμους σου

κι όταν επιστρέψουμε σπίτι σου

θα αφήσω το κοκκινάδι σου

στο κρύσταλλο του καθρέφτη σου

κι όλα μου τ’ αγαπώ και τα μυστικά

που δεν σου αποκάλυψα ακόμα

να δεις μέχρι που βαθαίνει o πόνος μου

μέχρι που στενάζει κι ωχριά ο βυθός

κι υποφέρω συνέχεια.

Έχω μείνει παιδί που τη νύχτα

κάνω περιπολίες με ποιητές

με το φως των πυγολαμπίδων

και τη σμείξη των νυχτολούλουδων.

Με όλα τα άλφα της αθωότητας το φωνάζω,

Έχω ανάγκη από έναν λόγο γλυκό

ευωδιαστό σαν το άγιο μύρο

σαν το θυμίαμα των οσίων

να υπάρχω,να ζω και να ελπίζω

ότι θα συνεχίσω να ψάλλω

το κάλλος των Καρυάτιδων

και της Ελλάδας το θαύμα.

Αναδυόμενες θεές

στις ακρογιαλιές των Κυθήρων

που τις άγγιξε ο πόθος μου

χωρίς ένα δάκρυ στα λόγια τους

και χωρίς μια ανεμώνη στο βλέμμα τους

δεν τις άντεξα για καιρό .

Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός….

κι η έπαρση τιμωρείται με απομόνωση.

Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη, 21-3-2020

«ΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΟ ΣΟΥ ΟΝΟΜΑ» του Θεόδωρου Σαντά

Ξόδεψες τόσο ήλιο...

τόση ποίηση να ομορφύνεις τη μέρας μας

τόση άγρια μέντα

να ευωδιάσεις το στίχο μου!

Ξόδεψες «τα Κυκλάμινα της Αγάπης»

το Σμαραγδένιο σου όνομα

την ασπροκόκκινη κλωστή

απ’το Μάρτη σου

μέχρι που γίναμε ένα

όταν έγειρε ο ήλιος

σ’ένα δείλι που είχαμε περάσει

στις φυλλωσιές του παράδεισου

με τα χρώματα όλα

και το τραγούδι των αηδονιών

μιλούσε, μόνο για σένα!

Ξόδεψες το κρυμμένο σου όνειρο

να προσεγγίσεις την τελειότητα

κι όλα μου τα έδωσες ποίημα

στο αντιφέγγισμα της αυγής

μ’ένα φυλλαράκι των Πιερίδων

με μια καλημέρα που άφηνε

αναλλοίωτη την ευωδιά

απ’ τον πρώτο μας έρωτα.

«Ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα»

έμαθες να κρατάς την ανθοφορία

της Άνοιξης στο περβόλι της ζήσης

να μη μισεύουν στους Χειμώνες

τα χελιδόνια μας !

Θεόδωρος Σαντάς,

ΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΟ ΣΟΥ ΟΝΟΜΑ

(Στη σύζυγό μου Σμαρώ.)

«ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ» Θεόδωρος Σαντάς.

Ήσουν λέει

ο αποβροχάρης ο άνεμος

τα ρω απ' το έρωτα όλα...

το κύμα που φωλιάζει στους όρμους

και το ερωτεύεται ο Γλάρος !

Ήσουν η λάμψη

που έλειπε απ'τον στίχο μου

κι έψαχνα να σε βρω

ώσπου με πήρε η νύχτα!

Κι όταν άρχισαν οι πυγολαμπίδες

καταπάνω μου να'ρχονται

κατάλαβα ότι ήσουν εσύ

στιλβηδόνα του νου

και ησύχασα,να ζήσω

το όνειρο που μου χάρισες

χωρίς να το ξέρεις!

Ήσουν λέει μια Καρυάτιδα

που δε σε άγγιξε ποτέ του ο ¨Ελγιν

και με περίμενες στους λέοντες της Αμφίπολης

χωρίς προκαταλήψεις να μιλήσουμε για το μέλλον

με ποίηση που καθαγιάζεται

με της Σαπφώς τα φεγγάρια

και της Καλλονής τους ερωδιούς

Ήσουν λέει η Αλκυόνα μου

που θα έκανε τους Χειμώνες μου

Καλοκαίρια

και το Φθινόπωρο Άνοιξη!

Ήσουν το εντελώς διαφορετικό

στα κοχύλια της γης

στο τρικυμισμένο μου χθες

η δικαιωματική απ'τη Μοίρα μου!!

 Μικρό Βιογραφικό του  Θεόδωρου Σαντά: 

(8/7/1947-11/5/2020)

Γεννήθηκε στην Ηράκλεια της Φθιώτιδας κι έζησε στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν Μαθηματικός, παντρεμένος με την Σμαρώ Δημάκου και απέκτησαν τρεις κόρες. Υπήρξε τακτικό μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών», διετέλεσε πρόεδρος της «Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος» και ιδρυτικό μέλος της «Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης για τον Πολιτισμό, Αργοναύτες » επίσης μέλος της «Αμφικτιονίας Ελληνισμού».

Το 1997 κάνει την πρώτη εμφάνισή του, με την ποιητική συλλογή «Το ταξίδι του άστρου». Η συλλογή του αυτή είναι μια θρηνητική αφιέρωση στην πρόωρα χαμένη ανιψιά του Νικολέτα Πολύζου, παιδί της αδελφής του. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο «Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης» με το τραγούδι «Η μικρή Δανάη» σε μουσική του Δημ. Κεχαγιά. Το 1999 εκδίδει την δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Στου Αιγαίου τον Έρωτα» και το 2000 την ποιητική συλλογή «Οκτέτο» με άλλους εφτά ποιητές της Θεσσαλονίκης.

Ήταν μέλος του «Σωματείου Στιχουργών Βορείου Ελλάδος»(έτος ιδρύσεως 1998)

Τον Απρίλιο του 2001 το «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» εκτιμώντας την αρετή και τις προς τα Γράμματα και τις Τέχνες προσφερθείσες υπηρεσίες ,του απονέμει τιμητικό δίπλωμα.

Το 2004 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Ό,τι δε σβήνει η βροχή» και το 2006 την ποιητική συλλογή «Ο Έρωτας έχει πάντα Πανσέληνο» που εξαντλήθηκε και το Μάρτιο του 2008 επανεκδόθηκε σε δεύτερη έκδοση, από τις εκδόσεις «Υδρόγειος»

Τιμήθηκε από την «Ακαδημία Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού» και από το Δήμο Χαλκίδας. Τιμήθηκε επανειλημμένα από την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών». Το 2001 βραβεύτηκε από την «Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης» και το Σεπτέμβριο του 2002 από τον λογοτεχνικό σύλλογο Αγρινίου «Κ. Χατζόπουλος».

Στίχοι του για ήρωες του 1821 και για τον Πόντο, μελοποιήθηκαν από τον πρωτοπρεσβύτερο και μουσικό Θεόδωρο Τσαμπατζίδη και εκδόθηκαν σε CD. με τίτλο:Ελλάδα-Μήτρα ηρώων, Λίκνο της Πίστης και της Λευτεριάς

Βραβεύτηκε το 2006 στο 2 ο Φεστιβάλ ποίησης Θεσσαλονίκης με 2ο βραβείο και το 2008 με 1ο βραβείο, από τη «Μη Κυβερνητική Οργάνωση ,Αργοναύτες» Συνέγραψε τους στίχους για τον Ύμνο του Αποστόλου Παύλου που μελοποίησε ο πρωτοπρεσβύτερος και μουσικός Θεόδωρος Τσαμπατζίδης

Στίχοι του επίσης για κάλαντα μελοποιήθηκαν επίσης από τον πατέρα Θεόδωρο Τσαμπατζίδη και ένα τραγούδι»Χριστούγεννα θα πουν οι ουρανοί» συμμετέχει σε cd με εννιά τραγούδια με τίτλο «Καλανδρική Οκταηχία»

Τα κάλαντα τα τραγουδάει η Νεανική Χορωδία του Ι.Ν ΑΓ.Παντελεήμονος Καλαμαριάς.

Τον Ιούνιο του 2008 «Η Μουσική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος, Τμήμα Πολιτισμού» που προκηρύσσει Παγκόσμιο ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα

Περιβάλλον -Φύση-Άνθρωπος και του απονέμει έπαινο για τη συμμετοχή του.

Το 2009 ,στη 2η συνάντηση Μουσικής και Ποίησης, Βόλος 2009 , τιμήθηκε με 1ο ειδικό τιμητικό βραβείο, από του Ωδείο Φουντούλη για το συνολικό έργο του και τη συμβολή του στα γράμματα και τον πολιτισμό. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από το μουσικοσυνθέτη και ποιητή Τάκη Λουκαρέα όπως και από το μουσικό και συνθέτη Γιάννη Ιωαννίδη. Πιστεύοντας πως υπάρχουν και σήμερα εξαιρετικοί νέοι ποιητές γι’ αυτό τους στήριζε, συζητούσε μαζί τους κι έγραφε για να τους ενθαρρύνει προλόγους για τα βιβλία τους .

Το 2009, «Η Ένωση Συγγραφέων –Λογοτεχνών Ευρώπης» ,για τη Δεκάτη Επέτειο Φεστιβάλ ποιήσεως του απονέμει «Εύσημα Λογοτεχνίας και Πολιτισμού»

Το Καλοκαίρι του 2010 βραβεύεται με 1ο βραβείο από το Δήμο Αρκαδίου, «Χάρκια 2010»σε Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό.

Επίσης με 2ο έπαινο από το «Δήμο Χορτιάτη»Θεσσαλονίκης ,στον 3ο Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης Δήμου Χορτιάτη, με θέμα «Προσφυγιά»

Τον Ιούνιο του 2010 βραβεύεται από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στους Δελφούς με το 2ο βραβείο ποίησης, για το ποίημά του «Δεν είμαι η χρυσή βροχή»

Το Νοέμβριο του 2010 παίρνει τιμητική διάκριση για το ποίημά του “Η οργή των νεκρών” με θέμα «Αλησμόνητες Πατρίδες Μικρασίας» από την Ένωση Σμυρναίων –Μικρασιατών Βορείου Ελλάδος στον « 1ο Πανελλήνιο διαγωνισμό Ιστορικής Μελέτης και Ποιήσεως»

Στις 5 Δεκεμβρίου του 2010 βραβεύθηκε στην Αθήνα από το φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός» με το 2ο βραβείο για ανέκδοτη ποιητική συλλογή.

(πρώτο δεν υπήρχε)

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2012 σε διαγωνισμό που προκήρυξε ο Δήμος Σκοπέλου στη μνήμη του ποιητή «Καισάριου Δαπόντε» τιμήθηκε με το 2ο βραβείο ποίησης για το ποίημά του «Ανατομία τ’ Ουρανού»

Στον 1ο Τσακιρίδειο ποιητικό διαγωνισμό του Δήμου Διαβατών Θεσσαλονίκης και της «Ένωσης Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης»(2012) τιμήθηκε με «Α΄ Έπαινο»Το Φεβρουάριο του 2014 τιμήθηκε με έπαινο για το ποίημά του «Με την Πολυσημία της Ποίησης» από την Πανελλήνια Ένωση λογοτεχνών.

Την 1η Μαρτίου του 2015, στην Παγκρήτια Ένωση Θεσσαλονίκης, βραβεύεται από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος(ΕΛΒΕ) για την προσφορά του ,ως Πρόεδρος στην ΕΛΒΕ και στην ελληνική Λογοτεχνία.

Συμμετείχε σε αξιόλογες ανθολογίες κι έχει γράψει στίχους για έντεχνα και παραδοσιακά τραγούδια.Μέσα στο 2016 ένα cd με παραδοσιακή μουσική του Χρήστου Δασκαλόπουλου έχει τον τίτλο,»Μιας Πόλης Μουσικές»που είναι τραγούδι στο εν λόγω cd με στίχους δικούς του. Διαρκώς παρουσιάζε παλαιούς και νέους ποιητές κι έγραφε ο ίδιος, ακατάπαυστα .

Σ’ΕΝΑ ΝΗΣΙ

Σ’ένα νησί ,σε περιμένει ο ήλιος του

το λευκό που σε κάνει παιδί

κι ένα κύμα γαλάζιο

να σε πηγαίνει ως τον Όμηρο

να σε τραγουδάει το Αιγαίο

και να σε ψάλλει ο ποιητής

«Των νεφών και των κυμάτων

με την αρχαία καρδιά»

Ω ,Οδυσσέα ,πόσο μου έλειψες

να μιλάς για τη γλώσσα μας

κι εγώ να κρεμιέμαι απ΄τα χείλη σου

και να στάζει το δάκρυ μου

την ώρα που η Ελλάδα

δοξάζεται απ’τους ποιητές

και κάποιοι επιμένουν

στο τραγούδι το αλλότριο

να μας μιλούν για πνεύμα

που δε συγχρωτίζεται

με το φως το δικό μας!

Σ’ ένα νησί

σε περιμένουν οι ανεμόμυλοι

ένα ποίημα αστραφτερό σαν εσένα

να σου μιλάει για το ταξίδι σου

με τα χρώματα απ’τα λουλούδια

του κήπου σου !

Θεόδωρος Σαντάς,Θεσ/νίκη,20-9-2016

Η ΑΡΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Για δες πόσο όμορφη

είν’ η θάλασσα την αυγή

πως ερωτεύεται το αρμυρίκι το κύμα

τα Καλοκαίρια στη Σίβηρη

πως βουτάνε στο κύμα

οι γλάροι και πνίγουν τον πόθο τους .

Κι όπως καθρεφτίζουν

οι όρμοι το σώμα σου

κι όπως λαμπυρίζουν τα μάτια σου

τρελαίνεται ο ήλιος

κι όπως σε φυσάνε οι αύρες

γεννιούνται χιλιάδες

ταξίδια στις βεγγέρες του νου

όπου κρατιέται

η αγάπη αμόλυντη .

Κορίτσι δικό μας

και το δάκρυ σου ακόμα

είναι ένας έρωτας

κι η σιωπή σου ακόμα

είναι ένα ποίημα.

Έμαθες ν ’αγαπάς ό,τι βραχνιάζει

και ξενυχτάει μαζί σου

ό,τι αγγίζει και μουσκεύει τα μάτια σου

ό,τι ξυπνάνε οι μνήμες κι είναι πικρό.

Κι αν σου πω ότι είσαι ένα αγιόκλημα

πάλι εσύ στις νύχτες θα τρέξεις

γιατί φοβάσαι το φως

μη σου πυρπολήσει το όνειρο.

Όμως το όνειρο, είσαι εσύ

τα ταξίδια, εσύ θα τα κάνεις

η Αργώ περιμένει στον όρμο της

οι κωπηλάτες σε κοιτάνε στα μάτια.

Το ταξίδι σου τώρα αρχίζει

οι βράχοι θρυμματίζουν

τις αντιστάσεις τους

διάπλατα να περνάς

οι ορίζοντες στάζουν

τα δικά σου τα χρώματα

στα βότσαλα λιώνει

την πεθυμιά του ο έρωτας.

Είσαι η αρμονία του κόσμου

αν κι εσύ το πιστέψεις !

Η κεντρική σελίδα μου στο ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ μου ΜΠΛΟΚ:

https://logotexnikoperiboli-archives.blogspot.com