Αποσπάσματα από τα
ποιήματα της©Μαρία Πατακιά:
ΕΡΩΣ
ΧΟΡΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ
(Στην Ισιδώρα Ντάνκαν!
Στον έρωτα του χορού – στον χορό του
έρωτα)
Το θεώμενο:
Να τεντώνεις τη λεπτή
κλωστή της σκέψης
μέχρι να συναντήσεις
τον έτερο
διατηρώντας την
απόσταση.
Να εμπλέκεις και να
απεμπλέκεις
μέλη παραμελημένα
σε αέναη κίνηση.
Να περιφέρεις το «εγώ»
σε σταθερή τροχιά
γύρω από το κέντρο των
αισθημάτων
σε αντίθετη φορά των
δεικτών χρονολογίου.
Το ζητούμενο:
Να καταυγάζεται, για
μια στιγμή, το «εμείς»
από το κόκκινο του
πάθους,
πριν το τελικό
χειροκρότημα
από τους θεατές της
χορογραφίας
της αχαρτογράφητης
ύπαρξης.
LOVEMAN’S
LAND
(Στον έρωτα του Άγγλου
ασθενή του Michael Ondaatje)
Περίμενέ με στην
ουδέτερη ζώνη.
Θα φοράω για να με
αναγνωρίσεις
την παλιά ψευδαίσθηση
που έλεγες ότι μου
πήγαινε τόσο…
Έχει παλιώσει βέβαια
αλλά διατηρεί τη γραμμή
και τη βελούδινη υφή
της.
Δεν θα μας ενοχλήσει
κανείς
σε αυτή τη loveman’s
land
ούτε καν ο εαυτός μας.
Θα αφεθούμε
στη ζεστή θαλπωρή του
τίποτα
και θα διαβάζουμε στα
πρόσωπά μας
χαραγμένα τ’ ανείπωτα.
Θα λειαίνουμε μ’
ανέγγιχτα χάδια
τις σκληρές γωνίες της
αλήθειας.
Κι όταν σκάσει ο κύκλος
της σιωπής,
τότε ο λόγος θα δοθεί
ξανά
στην απαστράπτουσα
γυμνότητα
των σωμάτων
για να φωτίζεται –τόσο
όσο–
το πεπερασμένο
ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ
ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
(Στην Κυρά της θάλασσας
του Ερρίκου Ίψεν)
Κυρά μου λογική
δέξου ξανά στο
αρχοντικό σου
την άσωτη κόρη σου.
Άσε να μπει και πάλι
στην επικράτειά σου.
Φέρει λάφυρο, σφαγμένο
τον πόθο τον σιτευτό.
Στα μαλλιά, σκαλωμένα,
για χρωματιστές
κορδέλες,
κάποια φύκια
απ’ τη βουτιά στα βαθιά
νερά
των βασικών ενστίκτων.
Στον λαιμό της,
στολισμένο
το κλειστό κέλυφος
από το στρείδι των
μυστηρίων.
Σκισμένες οι ραφές
του εσώρουχου της
βεβαιότητας.
Το δέρμα της, διάστικτο
από τις σκοτεινές
λάμψεις
που άφησε η στάση της
στην έκσταση.
Μάνα λογική
κλείσ’ την ξανά
στη σίγουρη αγκαλιά σου
Προστάτεψέ την
–με τα γερά σου τείχη–
από τους (ευ)δαίμονες
που την κυνηγούν.
Δυνάμωσέ την
«με θεωρία και μελέτη».
Νανούρισέ την
με τον ρυθμό και το
μέτρο
του χρόνου.
Όμως
–θερμή παράκληση–
μην την ξυπνήσεις
σαν υπνοβατεί
–σε ευαίσθητη
ισορροπία–
πάνω στα ακροκέραμα
των αιχμηρών σου ορίων.
Έτσι κι αλλιώς
«η πτώση της είναι
βεβαία.
Το εξώφυλλο του βιβλίου της Μαρίας Πατακιά:
Η
κεντρική σελίδα μου στο νέο- ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ μου ΜΠΛΟΚ:
Πηγή: staxtes2003.com
Δημοσίευση σχολίου